ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

28.6.17

ΟΜΕΡΤΑ : ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΚΑΝΕΙΣ - «ΠΟΙΟΥΝ ΤΗΝ ΝΗΣΣΑ» ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟΓΟΝΟ ΑΜΙΑΝΤΟ ΣΤΟΝ ΣΥΝΔΕΣΜΟ ΥΔΡΕΥΣΗΣ ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ !!!

ΚΡΙΜΑ ΚΕ  ΚΑΤΣΙΒΕΛΛΑ ΚΑΙ ΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΓΙΑΤΡΟΣ !!!

ΑΜΙΑΝΤΟΣ - ΜΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΥΡΙΕΣ ΑΙΤΙΕΣ ΚΑΡΚΙΝΟΥ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΟΝΑ !!!  

ΟΜΕΡΤΑ !!! Για την υγεία του πολίτη δεν μιλάει κανείς 

Ένα άθλιο δίκτυο ύδρευσης που τροφοδοτεί με πόσιμο νερό χιλιάδες οικογένειες σε τρείς δήμους της Μεσσηνίας  Τριφυλίας ,Πύλου – Νέστορος και Μεσσήνης  κατασκευασμένο κατά το ήμισυ με καρκινογόνους αμιαντοσωλήνες  πρίν περίπου ….50 χρόνια
Διερωτάται κανείς πόσο οι  Μεσσήνιοι  πολίτες έχουν συνειδητοποιήσει το πρόβλημα αυτό…
Τρείς δήμοι της Μεσσηνίας  Τριφυλίας ,Πύλου-Νέστορος και Μεσσήνης  μέσω του συνδέσμου ύδρευσης «ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ » διοχετεύουν επί μισό αιώνα στις βρύσες ανυποψίαστων πολιτών τον αργό θάνατο αλλά δεν συγκινείται καμία δημόσια αρχή για την προστασία της δημόσιας υγείας
Σύμφωνα με την οδηγία της Ε.Ε  για το πόσιμο νερό, τα κράτη μέλη οφείλουν να λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται ότι το πόσιμο νερό είναι υγιεινό, καθαρό και απαλλαγμένο κάθε ουσίας που μπορεί να εκθέσει σε κίνδυνο την ανθρώπινη υγεία.
Ειδικότερα, οφείλουν να λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε να εξασφαλίζεται ότι ουσίες ή υλικά νέων εγκαταστάσεων που χρησιμοποιούνται για τη διανομή πόσιμου νερού και οι προσμείξεις που προέρχονται από τις ουσίες αυτές δεν παραμένουν στο πόσιμο νερό και δεν υποβαθμίζουν την προστασία της ανθρώπινης υγείας.
Σύμφωνα επίσης  με την Οδηγία 1999/77/EC της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η εμπορία και χρήση όλων των τύπων αμιάντου σταμάτησε οριστικά την 1/1/2005 στις χώρες-μέλη και ο ήδη εγκατεστημένος αμίαντος θα πρέπει άμεσα να  απομακρυνθεί ώστε να εκλείψει κάθε πιθανός κίνδυνος μόλυνσης.
 Ο αμίαντος είναι πυριτικό υλικό ινώδες, σκληρό και ανθεκτικό στις υψηλές θερμοκρασίες, απρόσβλητο από χημικές δράσεις και με αντοχή τετραπλάσια του χάλυβα.
Ο αμίαντος μεταφέρεται στο πόσιμο νερό με την μορφή μικρών ινών, οι οποίες δύσκολα απομακρύνονται.
Λόγω μάλιστα της κρυσταλλικής τους φύσης σπάζουν σε ακόμη μικρότερες, οι οποίες εισχωρούν εύκολα στον οργανισμό  και ειδικότερα  στους πνεύμονες.
 Αυτά σε θεωρητικό επίπεδο, διότι στην πράξη ο αμίαντος εξακολουθεί  υδρεύει χιλιάδες πολίτες στην Μεσσηνία  χωρίς να συμβαίνει τίποτα και να ….ιδρώνει το αυτί κανενός υπευθύνου
Η σελίδα μας έχει ζητήσει επανειλημμένως  από τους υπευθύνους  τις μετρήσεις  για την καταλληλότητα ή όχι του νερού που πίνουμε εμείς και οι οικογένειες μας  και να ενημερώσουν τον απλό πολίτη εάν και πότε θα προβούν σε αντικατάσταση των καρκινογόνων αμιαντοσωλήνων μήκους 25 χιλ.του συνδέσμου «ΤΕΛΛΟΣ ΑΓΡΑΣ » αλλά η  σιωπή είναι η απάντηση τους  
Μήπως έφθασε ή ώρα οι εισαγγελείς Κυπαρισσίας και Καλαμάτας να αναλάβουν έργο  έστω και μετά από ….50 χρόνια  για την προστασία της δημόσιας υγείας  ;

Β.Μ
Διαβάστε περισσότερα...

21.6.17

ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΑΡΙΣΤΕΡΑ !!! ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΕΞΩΔΙΚΑ ΑΠΟ ΣΤΑΝΗ ΣΕ ΣΤΑΝΗ! Φόβος και τρόμος οι δικαστικοί επιμελητές για τα… κοτέτσια της επαρχίας

Δικαστικοί επιμελητές επιδίδουν εξώδικα σε στάνες και… κοτέτσια στην επαρχία, για δάνεια που είχαν λάβει στο παρελθόν κτηνοτρόφοι και πτηνοτρόφοι με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου από την Αγροτική Τράπεζα της Ελλάδος και αδυνατούν να εξοφλήσουν.
Την αγωνία των κτηνοτρόφων και πτηνοτρόφων του Νομού Ιωαννίνων για το φλέγον αυτό ζήτημα, το οποίο αφορά χιλιάδες άλλους συναδέλφους τους και στην υπόλοιπη Ελλάδα, επισημαίνει σε επιστολή του προς τον πρωθυπουργό και τους αρμόδιους υπουργούς ο Γεωργικός Αγροτικός Σύλλογος Ιωαννίνων «Η Ενωση», προαναγγέλλοντας δυναμικές κινητοποιήσεις στην περίπτωση που δεν υπάρξει ρύθμιση.
«Από νωρίς το πρωί δικαστικοί επιμελητές της εταιρείας που ανέλαβε την ειδική εκκαθάριση της πρώην ΑΤΕ γυρίζουν από χωριό σε χωριό και από στάνη σε στάνη σαν φοροεισπράκτορες της παλαιάς εποχής και κοινοποιούν τα εξώδικα με τα οποία καλούνται οι κτηνοπτηνοτρόφοι να εξοφλήσουν τα δάνεια και μάλιστα σε διάστημα τριών ημερών, διότι σε αντίθετη περίπτωση τα οφειλόμενα ποσά θα βεβαιωθούν στη ΔΟΥ», αναφέρεται στην ανακοίνωση.
«Κούφια λόγια»
«Ολο το χρονικό διάστημα που μεσολάβησε μέχρι σήμερα, οι εκάστοτε κυβερνήσεις, και περισσότερο η σημερινή, διατυμπάνιζαν περί γενναίας ρύθμισης και μάλιστα ύστερα από έγγραφη διαμαρτυρία μας κατά την ψήφιση της ρύθμισης των «κόκκινων» δανείων από τη σημερινή κυβέρνηση, ο αρμόδιος υπουργός δεσμεύτηκε ότι στη ρύθμιση θα συμπεριληφθούν και τα δάνεια των κτηνοπτηνοτρόφων με την εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου συμπεριλαμβανομένης και της πρώην ΑΤΕ.
»Δυστυχώς όμως αποδεικνύεται για ακόμη μία φορά ότι όλα είναι κούφια λόγια εξαπατώντας τους δύσμοιρους κτηνοτρόφους – αγρότες, οι οποίοι δέχονται απανωτά χτυπήματα και οδηγούνται με μαθηματική ακρίβεια στον αφανισμό».
Ο ΓΑΣ Ιωαννίνων σημειώνει ακόμα πως «τα ποσά που είναι απαιτητά, εδώ και τώρα, έχουν διπλασιαστεί και τριπλασιαστεί από τους τόκους και τα διάφορα έξοδα που ζητάει η εταιρεία της υπό εκκαθάρισης Αγροτικής Τράπεζας».
Μιλώντας στην «Κ», ο πρόεδρος του συλλόγου Χριστόδουλος Μπαλτογιάννης είπε ότι τα δάνεια είχαν λάβει οι περισσότεροι πτηνοτρόφοι το 2006 για τις ζημίες από τη γρίπη των πτηνών και οι κτηνοτρόφοι το 2007 για ασθένειες και άλλα προβλήματα στα κοπάδια τους.
«Εκτοτε μας έδιναν κάθε χρόνο παράταση, αλλά τώρα μας στέλνουν τα εξώδικα. Τώρα, μας υποσχέθηκαν ότι τα δάνεια θα συμπεριληφθούν στον εξωδικαστικό συμβιβασμό της 3ης Αυγούστου. Αυτό τουλάχιστον μας ανακοίνωσε ο γ.γ. του υπουργείου Οικονομικών Φώτης Κουρμούζης. Να δούμε τι θα γίνει. Αν δεν το κάνουν, θα κατέβουμε σε δυναμικές κινητοποιήσεις», πρόσθεσε.
«Οικονομική καταστροφή»
Η οικογένεια της κ. Aγλαΐας Μαμακή διατηρεί πτηνοτροφείο στα Ιωάννινα. Οταν ο κλάδος επλήγη από τη γρίπη των πτηνών, αναγκάστηκε να πάρει δάνειο από την Αγροτική Τράπεζα με εγγύηση του Δημοσίου, όπως πολλοί άλλοι πτηνοτρόφοι. «Δεν μας έπληξε τα κοτόπουλα η γρίπη, αλλά έμειναν απούλητα και πάθαμε ζημιά», λέει στην «Κ» η κ. Μαμακή. «Στην αρχή αποπληρώναμε κανονικά το δάνειο και μάλιστα είχαμε δώσει τις δέκα χιλιάδες. Με την οικονομική κρίση όμως, δεν δέχονταν επιταγές και στη συνέχεια με τη συγχώνευση των τραπεζών άρχισαν να μας εμπαίζουν, σε σημείο που να μας λένε ότι δεν μπορούν να βρουν σε ποια από τις τράπεζες του ομίλου βρίσκεται το δάνειο. Τελικά το 2016 βρέθηκε το δάνειο σε κάποιο υποκατάστημα στην Πάτρα, αλλά μέχρι τότε είχε διπλασιαστεί και έχει φτάσει στις εκατόν σαράντα χιλιάδες. Μα είπαν πως αν θέλετε ρύθμιση προπληρώστε μας όλους τους τόκους, εβδομήντα χιλιάδες δηλαδή.
Μας ήρθε εξώδικο από μια εταιρεία, που λέει, αν δεν πληρώσετε εντός πέντε ημερών, θα στείλουμε το θέμα στη ΔΟΥ. Κάτι τέτοιο για μας είναι και άδικο και αδύνατο. Σημαίνει οικονομική καταστροφή και θα πρέπει να γίνει ρύθμιση».


Καθημερινή
Διαβάστε περισσότερα...

19.6.17

Το σπήλαιο του Κουφιέρου σε πλήρη εγκατάλειψη….

Ανηφορίζοντας από το Βλασόκαμπο και περνώντας τα τελευταία χωριά Κάτω και Πάνω Κοντογόνι φτάνει κανείς στην πίσω πλευρά του βουνού Κουφιέρου απέναντι από το Αληκοντούζι.
Εκεί υπάρχει ένα σπήλαιο με μεγάλο ιστορικό παρελθόν.
Είναι το σπήλαιο του Κουφιέρου ή σπήλαιο των Αγίων Αναργύρων όπως λέγεται σήμερα. Στο σπήλαιο αυτό κατέφευγαν από το 1610 σε κάθε επιδρομή Τούρκων ή Αλβανών οι κάτοικοι από τα χωριά Πάνω και Κάτω Κοντογόνι, Αληκοντούζι, Πεδαιμένου, Μαργέλι, Βούτενα κ.ά. 
Εκεί κατέφυγαν και το 1770 στα Ορλωφικά για να γλιτώσουν από τους μανιασμένους Αλβανούς 
Η ασφάλεια του σπηλαίου ήταν δεδομένη και όλες τις φορές τους είχε γλιτώσει από τις μεγάλες συμφορές. 
Σύμφωνα μάλιστα με μια παράδοση υπόγεια στοά οδηγούσε ως κάτω το ποτάμι Βελίκα.
Ήταν όμως, μοιραίο την εποχή των Ορλωφικών το σπήλαιο να περάσει στην ιστορία με μια νέα θυσία του Ελληνισμού.
Με τρόπο «μπαμπέσικο» δόθηκε πληροφορία για την ύπαρξη του σπηλαίου στους Αλβανούς που το περικύκλωσαν και προσπάθησαν να το κυριεύσουν αλλά απέτυχαν χάρη στην προσπάθεια των γενναίων υπερασπιστών του και το δύσβατο του εδάφους. Τότε έριξαν εύφλεκτα υλικά στο εσωτερικό, έβαλαν φωτιά και έκαψαν ζωντανούς τους Έλληνες που είχαν καταφύγει εκεί.
Μέχρι σήμερα οι τοίχοι του σπηλαίου είναι κατάμαυροι από τη φωτιά. 
Οι αγιογραφίες που υπήρχαν στους τοίχους του σπηλαίου καταστράφηκαν. 
Μόνο στην κορυφή σε κάποιο σημείο διακρίνεις τις μορφές των Αγίων Κοσμά και Δαμιανού.
 Γι΄ αυτό και από τότε το σπήλαιο πήρε την ονομασία «Σπήλαιο Αγίων Αναργύρων».
Αυτό το ιστορικό σπήλαιο βρίσκεται σήμερα σε πλήρη εγκατάλειψη. 
Όλα, δυστυχώς, τα αφήσαμε στα χέρια του φθοροποιού χρόνου. Κράτος και αυτοδιοίκηση καμιά μέριμνα δεν έχουν λάβει. 
Έτσι γίναμε για άλλη μια φορά υπόλογοι απέναντι στην ιστορία μας, στο παρελθόν μας….
Το σκίτσο του σπηλαίου είναι του Μεσσήνιου Σταύρου Καλυβιώτη και έγινε για τις ανάγκες του βιβλίου «Βουφράδα» του Τάσου Αποστολόπουλου.

Τ. Α.
Διαβάστε περισσότερα...

18.6.17

Αν ακούγαμε τον Άρη…

aris-1Πρόκειται για ένα αθάνατο πολιτικό κειμήλιο.

    Για μια ομιλία διαχρονικής αξίας και δραματικής επικαιρότητας, ειδικά στη σημερινή Ελλάδα των ξένων δανειστών, των εγχώριων (δεξιών και «αριστερών») «σωτήρων» και των διαπραγματεύσεων με «εταίρους» και «φίλους».

Πρόκειται για την ιστορική ομιλία του Άρη στην απελευθερωμένη Λαμία εκ μέρους του Γενικού Στρατηγείου του ΕΛΑΣ, στις 29 Οκτώβρη 1944.

    Ο Άρης παρουσιάζει την πολιτική του ΕΑΜ και μιλώντας από το περίφημο μπαλκόνι, ανάμεσα στα άλλα, λέει:


«Αδέλφια, Έλληνες και Ελληνίδες της Λαμίας και της περιοχής της!
Από μέρους του Γενικού Στρατηγείου του Ε.Λ.Α.Σ, σας φέρω τους πιο θερμούς χαιρετισμούς.
    Όπως βλέπετε, πρόκειται «να βγάλω λόγο». Μα ο λόγος μου αυτός δεν θα μοιάζει καθόλου με τους λόγους που γνωρίσατε μέχρι σήμερα. 
Δεν πρόκειται να σας υποσχεθώ ούτε πως θα σας φτιάξω γεφύρια ή ποτάμια, όπως σας υποσχόντουσαν πως θα σας φέρουν οι παλιοί κομματάρχες. Ούτε και θα σας τάξω λαγούς με πετραχήλια. Δεν επιδιώκω ν’ αποσπάσω επαίνους για τη ρητορική μου δεινότητα. Επιδιώκω απλώς ν’ ακούσετε αυτά που θα σας πω. Προσέξτε. Θ’ αρχίσω σαν τα παραμύθια:
    Κάποτε η γωνιά αυτή της γης που πατάμε και λέγεται Ελλάδα ήτανε δοξασμένη κι ευτυχισμένη κι είχε ένα πολιτισμό, οπού επί 2 1/2 χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να παραμένει και να θαυμάζεται απ’ όλο τον κόσμο. Κανένας σοφός η άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός.
    Κάποτε, λοιπόν, η χώρα μας ήτανε δοξασμένη, μα αργότερα την υποδούλωσαν κι έχασε την παλιά της αυτή δόξα. Μα ύστερα από κάμποσα χρόνια η χώρα μας σηκώθηκε στο πόδι κι ύστερα από σκληρούς αγώνες ενάντια στη σκλαβιά, πάλι λευτερώθηκε.
    Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», ανάμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ’ άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή.
    Μα ό,τι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμία αξία. Την ελληνικότητα μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη.
    Αυτό κάνεις δεν το ήθελε. Ούτε οι ξένοι βασιλιάδες, ούτε οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες. Οι ξένοι δεν το θέλανε, γιατί φοβισμένοι από τη γαλλική επανάσταση, χτυπούσαν όλες τις εξεγέρσεις και δημιούργησαν γι’ αυτό μεταξύ τους την Ιερή Συμμαχία. Οι ντόπιοι κοτζαμπάσηδες γιατί τα είχανε καλά με τους Τούρκους και ξεζουμίζανε το λαό.

    Μα ο ελληνικός λαός δεν θα ‘τανε αυτός ο λαός, ο λαός δηλαδή της χώρας της λευτεριάς και του πολιτισμού, αλλά λαός ζούγκλας, αν δεν έβγαζε μέσα από τα σπλάχνα του τους αρχηγούς εκείνους, που θα οδηγούσανε στη λευτεριά του. Όπως βλέπετε, λοιπόν, όλοι – ξένοι και ντόπιοι – πάλεψαν για να μην ξεσηκωθεί ο λαός κι αποχτήσει τη λευτεριά του.
aris-2    Μέσα στα χρόνια της σκλαβιάς δεν σταμάτησαν οι αγώνες. Μικροί ή μεγάλοι. Ένοπλοι ή όχι. Κι ύστερα μέσα απ’ αυτό το λαό ξεπήδησε ο μεγάλος βάρδος της επανάστασης, πού ύμνησε με τα τραγούδια του την ιδέα της εξέγερσης του έθνους, ο πρόδρομος της Φιλικής Εταιρίας: ο Ρήγας. Η αντίδραση τον σκότωσε, πριν προλάβει να φέρει σε πέρας τις αρχές του. Μα ο σπόρος που έσπειρε βλάστησε σύντομα (…).
    Τίποτα δεν ήτανε ικανό να συγκρατήσει τη φλόγα για τη λευτεριά, που έκαιγε μέσα στις καρδιές του λαού μας. Έτσι, στα 1821, ύστερα από κόπους και θυσίες και χάρη στον ενθουσιασμό και τη φλόγα του Παπαφλέσσα, που χρησιμοποίησε όλα τα μέσα, ακόμα και την ψευτιά, κηρύσσοντας την εξέγερση, ξεσηκώθηκε πρώτος ο Μοριάς. Από δω, από το Μοριά, άρχισε η επανάσταση του 1821.
    Στο άκουσμα της εξέγερσης όλοι οι ισχυροί της γης, ξένοι και ντόπιοι, τρόμαξαν. Οι κοτζαμπάσηδες, όμως, βλέποντας ότι δεν τους ήτανε δυνατό να συγκρατήσουν το λαό και φοβούμενοι την οργή του, αναγκάστηκαν να κόψουν τη συνεργασία τους με τους καταχτητές και για να ευνουχίσουν το λαϊκό απελευθερωτικό κίνημα, πήρανε όλοι μέρος στην επανάσταση κι έτσι αυτή πήρε χαραχτήρα πανεθνικό.
    Οι τρανοί της γης τρόμαξαν και, χρησιμοποιώντας όλα τα τερτίπια, προσπάθησαν να πνίξουν την επανάσταση. Μα γελάστηκαν. Επί 7 ολόκληρα χρόνια πάλεψαν οι προπάτορες μας, παρά το γεγονός ότι η ελληνική αντίδραση, δυο φορές, το 1823 και 1825, οργάνωσε τον εμφύλιο πόλεμο για να σπάσει ακριβώς τους αγώνες αυτούς. Έτσι οι πρόγονοι μας ανάγκασαν όλους τους εχθρούς μας να γλύψουν εκεί που έφτυσαν και ν’ αναγνωρίσουν τους αγώνες μας και την ανεξαρτησία μας.
    Κανείς δεν πίστευε προηγούμενα σ’ αυτό το θαύμα, που συντελέστηκε από τις ίδιες τις δυνάμεις και τα μέσα του λαού. Άλλοι περίμεναν να τους έλθει η λευτεριά από τη Ρωσία κι άλλοι από τη μεγαλοψυχία των βασιλιάδων της Ευρώπης. Μα η επανάσταση απόδειξε, ότι αυτή μόνη της χάρισε τη λευτεριά της πατρίδας μας.
    Τα παραμύθια του φιλελληνισμού, χάρη στον οποίο αποκτήσαμε δήθεν τη λευτεριά μας, εφευρέθηκαν μόνο και μόνο για να γίνει πιστευτό, ότι η πατρίδα μας λευτερώθηκε, όχι από τις ίδιες της τις δυνάμεις, μα από τους ξένους. Υπήρξαν βέβαια φιλέλληνες, που αγωνίστηκαν, πολέμησαν κι έχυσαν το αίμα τους για τη λευτεριά της πατρίδας μας. Τιμή και δόξα σ’ αυτούς κι αιώνια ας είναι η ευγνωμοσύνη του έθνους. Μα αυτοί υπήρξαν μεμονωμένα άτομα μονάχα. Η θεωρία του οργανωμένου φιλελληνισμού είναι καθαρό παραμύθι.
    Με την επικράτηση της επανάστασης αμέσως οι δικοί μας κοτζαμπάσηδες επιβλήθηκαν πάνω στη χώρα μας. Η αντίδραση, ντόπια και ξένη, για να ευνουχίσει το λαϊκό χαραχτήρα του κινήματος και να επιβάλει νέα σκλαβιά, χρησιμοποίησε όλα τα μέσα. (…)
    Χρόνια και χρόνια απάτης και ρεμούλας μας κράτησαν μακριά από την ευτυχία και τον πολιτισμό και μας ρίξανε μέσα στην εξαθλίωση, την πείνα, την κακομοιριά και τη δυστυχία. Έτσι η Ελλάδα που υπήρξε κάποτε η πηγή των φώτων και του πολιτισμού, κατάντησε να βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο οικονομικής, κοινωνικής και εκπολιτιστικής ανάπτυξης, όχι μόνο έναντι των λαών της Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων.

    Η ουσία αυτού βρίσκεται στο γεγονός ότι η αντίδραση σκεφτόταν μόνο πώς να εκμεταλλευτεί, να βασανίσει, και να ξεζουμίσει το λαό, οργανώνοντας κινήματα κάθε τόσο και καλλιεργώντας τις φαγωμάρες, προπαγανδίζοντας και πείθοντας το λαό ότι είναι απαραίτητο να ζει φτωχός και κακομοιριασμένος.
aris-3-a    Χαρακτηριστικό είναι ότι πιάνοντας μια λέξη του Κολοκοτρώνη, που ονόμασε κάποτε τη χώρα μας Ψωροκώσταινα, κατάφερε να πείσει το λαό ότι το ελληνικό κράτος δεν μπορεί να ορθοποδήσει μόνο του κι ότι θα έπρεπε να μας κυβερνήσουν οι ξένοι, ονομάζοντας γι αυτό και τα πολιτικά κόμματα ρωσικά, αγγλικά και γαλλικά.
    Σ’ αυτό το σημείο μάς φέρανε οι κορυφές που διοικούσαν τον τόπο μας. Κάποτε φτάσαμε και στη δημοκρατία. Μα αυτό έμοιαζε με την παροιμία που έλεγε ο λαός: Άλλαξε ο Μανωλιός κι έβαλε τα ρούχα του αλλιώς.
    Μυρίστηκαν οι έξυπνοι ψητό από τη μοναρχία και βρίσκοντας ότι «έφταιγε» η δημοκρατία για τη δυστυχία του λαού, ξαναφέρανε το βασιλιά. Και τότε άρχισαν πιο ξετσίπωτα ακόμα να ξεζουμίζουν και να καταπιέζουν το λαό (…). Έτσι, ύστερα από 120 χρόνια, ξαναπέσαμε πάλι στη σκλαβιά, γιατί έτσι κακά μας κυβερνήσανε στο διάστημα αυτό.
    Σ’ αυτή την κατάσταση βρεθήκαμε, όταν ξέσπασε η πολεμική λαίλαπα και η σύγκρουση μεταξύ των κολοσσών. Μα κανένας απ’ αυτούς δε σκέφτηκε ελληνικά και να δει πώς θα ξέφευγε η χώρα μας τη λαίλαπα αυτή. Με την επίγνωση ότι η χώρα μας θα τραβούσε στην καταστροφή μπήκανε στον πόλεμο.
    Έχουμε ντοκουμέντα στα χέρια μας πού μας αποδείχνουν ότι οι άνθρωποι αυτοί είχανε σκοπό να ρίξουνε μόνο τρεις τουφεκιές στο Αλβανικό μέτωπο κι ύστερα να μας παραδώσουν στους φασίστες. Υπάρχουν ντοκουμέντα που μας πείθουν ότι το Νοέμβρη προς το Δεκέμβρη του 1940 μπορούσαμε να πετάξουμε τους Ιταλούς στη θάλασσα. Μα αυτοί συγκρατούσαν το στρατό μέχρι που να λύσει το στρατιωτικό της πρόβλημα, η Γερμανία στην Ευρώπη κι ύστερα να δικαιολογηθούν ότι δε μπορούσαν να τα βγάλουν πέρα με δυο κολοσσούς.
    Δεν πίστευαν στις δόξες του στρατού μας, στο θάρρος, στην τόλμη, στην αυταπάρνηση και τον ηρωισμό του, που πολεμούσε με φλόγα ενάντια στο φασισμό, νηστικός και ξυπόλυτος πάνω στα βουνό της Αλβανίας με τη βοήθεια όλου του ελληνικού λάου. Αυτοί δεν πίστευαν σ’ αυτά και περιμένανε πως θα καμφθεί.
    Γι’ αυτό το έπος της Αλβανίας είναι ολοκληρωτικά έργο του λαού. Είναι έργο του λαού που το πραγματοποίησε με το μένος που είχε ενάντια στο φασισμό και το ζυγό του Μεταξά, με θυσίες και ηρωισμούς.
Έτσι, μας ξαναδέσανε στη σκλαβιά.
    Μα ο λαός μας δεν ήτανε σε θέση να συνεχίσει το έργο του αυτό. Όσο φλογερά κι αν ήτανε τα στήθη του, η φλόγα αυτή δεν θα άντεχε στα σιδερόφρακτα μεγαθήρια των φασιστών, μια που είχε μέσα του και την προδοσία των ηγετών του (…).
    Έτσι ήλθαν οι Γερμανοί στον τόπο μας και μας σκλαβώσανε. Μα για μας, για το λαό μας, καμιά κηλίδα δε θα μπορούσε να προσαφθεί, ότι εγκαταλείψαμε τα εδάφη μας. Αυτή θα κολλούσε, όταν δεν ξεσηκωνόμαστε.
Τι μπορούσαμε να περιμένουμε απ’ αυτούς που φορούσαν τα κλακ και τα μπακαλιαράκια; Τι μπορούσαν να μας πούνε αυτοί; Το μόνο που βρίσκανε να μας λένε ήτανε: «Ησυχία, παιδιά, και τάξη. Κάναμε κυβέρνηση, ησυχάστε»!    
    Αυτό όμως θέλανε κι οι Γερμανοί. Μα τα λόγια αυτά τα εκστομίζανε οι άνθρωποι εκείνοι που δεν έχουν το δικαίωμα να ονομάζονται Έλληνες.
Κι όμως, δε θα συμβιβάζονταν με τη λογική και τη ράτσα μας, αν δε βγαίναν πάλι τα στοιχεία αυτά που θα κρατούσανε ψηλά την τιμή του έθνους μας, μέσα από το λαό μας.
    
kedrikh-arhs-4   Μια μαυρίλα πλάκωνε τον ελληνικό ορίζοντα. Κανείς δεν ήξερε τι θα έφερνε η αύριο και πώς θα ξεφεύγαμε από τη σιδερένια τανάλια που μας έσφιγγε. Κείνοι που ένιωθαν βρίσκονταν στις φυλακές και τα ξερονήσια. Κι εδώ πρέπει να στιγματιστεί μια άλλη ατιμία των ανθρώπων της 4ης Αυγούστου, που φεύγοντας, τους παράδωσε στα χέρια των καταχτητών.
    Μια άλλη μερίδα πού ένιωθε, ασχολούνταν με τις μαύρες και άσπρες αγορές. Έτσι, όλο το βάρος έπεσε πάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, απ’ αυτούς που τρώγανε καρπαζιές μέσα στα αστυνομικά μπουντρούμια και τις ασφάλειες, μα που φλέγονταν από ηρωισμό και ανδρεία και μέσα τους υπήρχε μια ζεστή ελληνική καρδιά κι έτρεχε στις φλέβες τους πραγματικό ελληνικό αίμα.
    Αυτοί άναψαν το δαυλό κι έδωσαν το σύνθημα για τον ξεσηκωμό του Έθνους. Αυτοί που δώσανε το κουράγιο στους Έλληνες. Αυτοί που δημιούργησαν τη νέα Φιλική Εταιρία: το ΕAM.
    Βέβαια, ποιος θα ‘τανε κείνος που μπορούσε να πιστέψει τότε ότι αυτή η φούχτα των ανθρώπων θα έφερνε στη χώρα μας τη μεγαλόπρεπη αυτή νίκη. Μα η υφή, η ψυχοσύνθεση, το σκαρί των ανθρώπων αυτών ήτανε τέτοιο. Παρά τις φυλακές, τους κατατρεγμούς, τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια, τις ομαδικές εκτελέσεις και την τρομοκρατία, οι άνθρωποι αυτοί οδηγούσαν ηρωικά και θαρραλέα τις μάζες στον δρόμο της λευτεριάς.
    Ξέρετε όλοι πως άρχισε το κίνημα αυτό και δε σταματώ στις λεπτομέρειες του. Όταν έχουμε τη μέρα της εθνικής ανεξαρτησίας μας, πού γιορτάζουμε στις 25 Μάρτη, χαιρόμαστε, τραγουδάμε και κλαίμε από τη συγκίνηση. Μα από δω και πέρα θα έχουμε δυο εθνικές γιορτές: την 25η Μάρτη και την 27η Σεπτέμβρη επέτειο της δημιουργίας του ΕΑΜ, που αποτέλεσε τη βάση της σημερινής μας απελευθέρωσης.

    Στα προηγούμενα χρόνια πολλοί περνούσανε από την πλατεία του Διάκου, μα κανείς δεν ένιωθε τον παλμό που περιείχε το τραγούδι που μας δίδασκε στο σχολείο ο παλιός καθηγητής μας Λάσκαρης: Σας ευλογεί του Διάκου μας το τιμημένο χέρι.
aris-5    Κανείς δεν ένιωθε ότι έπρεπε να φύγει μακριά από τα μικροσυμφέροντα του και να παλέψει για τη λευτεριά. Μα η χούφτα αυτή των ανθρώπων, που σας μίλησα πιο πάνω, ρίχτηκε ολόψυχα στον αγώνα.
    Η αντίδραση στο άκουσμα της χρησιμοποίησε όλα τα μέσα κι έθεσε σε ενέργεια όλες τις ατιμίες για να τη σαμποτάρει. Μα όλα αυτά στάθηκαν ανίκανα να σπάσουν τον αγώνα της. Αντίθετα, αυτή ρίζωνε κάθε μέρα και πιο πολύ κι ανέπτυσσε τη δράση της. Κι επειδή δεν είχε σκοπό να καταπιαστεί με χαρτοπόλεμο έβγαλε στο βουνό το αντάρτικο.
    Θυμάμαι όταν το χειμώνα του 1941 ήλθα εδώ σαν «μαυραγορίτης» για να βάλω μπροστά τη δουλειά. Σας γνώριζα όλους μα κανείς από σας δεν ήξερε τι επεδίωκα εγώ. Τότε μαζί με το Γ. Φράγκο και Γ. Γιαταγάνα βγάλαμε το πρώτο διάγγελμα του ΕΑΜ.
    Πολλοί νομίζανε τότες ότι αυτό ήτανε μόνο ντόρος και τίποτα άλλο. Όταν λέγαμε ότι σε λίγο θα σφυρίζει το μάλιγχερ και θα κροταλίζει ξερά το πολυβόλο στις βουνοκορφές και τα φαράγγια μας κι οι Γερμανοί και Ιταλοί θα φεύγουν ντροπιασμένοι, ίσως πολλοί να λέγανε πως αυτά δεν ήτανε παρά ηχηρές φράσεις.
    Μα ύστερα από 2 1/2 μήνες άρχισε πραγματικά να λαλεί το ντουφέκι. Και τι δεν είπανε τότε! Όπως και στα 1821 όλη η αντίδραση συνωμότησε εναντίον μας και στην αρχή δεν έλεγε τίποτα για το αντάρτικο, κάνοντας το ίδιο πού κάνει και η στρουθοκάμηλος, όταν κρύβει το κεφάλι της, ενώ όλο της το σώμα φαίνεται. Έτσι κι αυτοί, νομίζανε, ότι αν δε λέγανε τίποτα για το αντάρτικο και το αγνοούσαν, δε θα ξαναβροντούσε το καριοφίλι. Μα μπορούσε να σταματήσει αυτό; Κάθε μέρα κοκκίνιζαν τα βουνά και τα φαράγγια από το αίμα.
    Κι όταν είδαν ότι το αντάρτικο μεγάλωνε, παρά τη σιωπή τους, τότε κι αυτοί άλλαξαν τρόπο για να μας πολεμήσουν. Μας ονόμασαν πλιατσικολόγους, κατσικοκλέφτες, ληστοσυμμορίτες κλπ (…). Ας είναι. Τέτοιοι ηλίθιοι ήτανε και τέτοιες ηλιθιότητες λέγανε. Ας κάνουν τώρα τα ψηλά τους καπέλα κλωσοφωλιές. Μα ήτανε δυνατό να πιάσει αυτό;
    Οι χωριάτες είχανε δει για πρώτη φορά το θαύμα ν’ αφήνουν τα πράματα τους έξω χωρίς να τους τα πειράζει κανείς. Η ζωοκλοπή είχε καταργηθεί στην ύπαιθρο και η ασφάλεια της ζωής και της περιουσίας ποτέ δεν ήτανε σ’ αυτό το σημείο. Ήτανε θαύμα αυτό; Όχι. Αλλά για πρώτη φορά το χωριό γνώρισε την εξουσία, η οποία βγήκε για να χτυπήσει την εσχάτη προδοσία, το έγκλημα, τη ζωοκλοπή κλπ. και να εμπεδώσει την ασφάλεια.
    Κι όταν χτυπήσαμε τα εγκλήματα αυτά και πατάξαμε την προδοσία, αυτοί σαν δεσποινίδες της αριστοκρατίας, που δε βλέπουν γύρω τους τη δυστυχία και την κακομοιριά πού βασιλεύει αλλά συγκινούνται από ένα άρρωστο γατάκι, έμπηξαν τις φωνές και μας κατηγόρησαν ότι σκοτώνουμε.  
    Επί Μεταξά βιάστηκαν γυναίκες, υπέστησαν μαρτύρια χιλιάδες άνθρωποι, σκοτώθηκαν και γκρεμίστηκαν από τα μπαλκόνια της Ασφάλειας γέροι, έγιναν τόσα εγκλήματα, μα κανείς απ’ αυτούς δεν είπε τίποτα. Μα τώρα φωνάζουνε ότι ο Άρης σφάζει. Ναι, σφάξαμε κι είμαστε έτοιμοι να ξανασφάξουμε, αν χρειαστεί. Ποιους όμως σφάξαμε; Εμείς είμαστε πιο πονόψυχοι απ’ αυτούς. Απόδειξη είναι ότι εμείς είμαστε κείνοι που τρώγαμε χρόνια τώρα τις καρπαζιές και καταδιωκόμασταν. Σφάξαμε κείνους που πρόδιδαν στους καταχτητές τους Έλληνες, κείνους που κλέβανε το λαό και διαπράττανε εγκλήματα.
    Κι είναι κυριολεκτικά ηλίθιοι κείνοι πού τους πήρε ο πόνος γι’ αυτούς, που τόσο δικαιολογημένα χτυπήσαμε, για να παίρνουν το μέρος τους ή είναι ολοκληρωτικά συνένοχοι τους.

    Μα ούτε και το κόλπο αυτό έπιασε .Τότε όμως αυτοί, σαν καλοί ζαχαροπλάστες που ήτανε, κατασκευάσανε ένα νέο χρυσό χάπι:
Ναι, φωνάζανε. δεν υπάρχει αντίρρηση, ότι οι αντάρτες διεξάγουν εθνικό αγώνα. Μα το ζήτημα αυτό θα λυθεί από τους ισχυρούς. Τι μας χρειάζονται, λοιπόν, οι αγώνες κι οι σκοτωμοί, αφού τα ζητήματα μας θα τα λύσουνε άλλοι;
aris-6Αυτό το σύνθημα έπιανε. Είχανε όμως δίκιο; Ασφαλώς όχι! Γιατί δεν είχανε δίκιο; Στα 1941-42 το ΕΑΜ δεν ήτανε ακόμα ισχυρό. Γι’ αυτό δεν είχε αρχίσει ο αγώνας να παίρνει μαζικό χαραχτήρα. Ούτε κι αντάρτικη δράση υπήρχε. Κι όμως. Στα 1941-42 πέθαναν από την πείνα και τις αρρώστιες, που επακολούθησαν απ’ αυτήν, 300.000 άνθρωποι μόνο στην Αθήνα, τον Πειραιά και τα περίχωρα τους. Και θα πέθαιναν αργότερα ακόμα περισσότεροι, αν το ΕΑΜ δεν κινητοποιούσε με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, συλλαλητήρια και απεργίες το λαό και δεν τον εμψύχωνε:
   1) Να επιβληθεί το σταμάτημα της αρπαγής της παραγωγής μας από μέρους των κατακτητών.
   2) Να επιβληθεί σ’ αυτούς ν’ αφήσουν το Διεθνή Ερυθρό Σταυρό να αναλάβει την τροφοδοσία του λαού μας.
   3) Να προσέξουν την κατάσταση της Ελλάδας στο εξωτερικό.
    Αν το αντάρτικο δε σταματούσε τις φάλαγγες των Γερμανών που κλέβανε την παραγωγή της χώρας μας και δεν καταργούσε τη συγκέντρωση της παραγωγής που τη βάζανε στο χέρι οι καταχτητές, αν δε γίνονταν όλα αυτά, τότε τα θύματα από την πείνα και τις αρρώστιες θα ήταν πολύ περισσότερα.  
    Όλες οι χιλιάδες των θυμάτων, που πέσανε για τη ζωή και τη λευτεριά του λαού μας, ποτέ δε φθάνουν τα θύματα της πείνας και των ασθενειών.
Πότε ακούστηκε στην ιστορία της ανθρωπότητας να πραγματοποιείται η απελευθέρωση μέσω της μπαγαποντιάς; Ποτέ. Η λευτεριά δεν κερδίζεται με ξόρκια, αλλά με αγώνες και θύματα!
    Μα κι αν το θέλαμε, δεν είχαμε αυτό το δικαίωμα. Το δικαίωμα δηλαδή να κηλιδώσουμε την ιστορία της πατρίδας μας. Αυτό θα ήτανε ασέβεια στη μνήμη των ηρωικών μας προγόνων.
    Μα ούτε είχαμε το δικαίωμα να κολλήσουμε μια ατιμωτική σφραγίδα, μια σφραγίδα αίσχους, στο κούτελο των επερχομένων γενεών, των παιδιών μας και των εγγονιών μας, ότι κατάγονται από γενιά ευνούχων, που δέχονται να πεθαίνουν στα πεζοδρόμια από τον ατιμωτικότερο των θανάτων, από την πείνα, παρά να πεθαίνουν με το όπλο στο χέρι, παλεύοντας για τη λευτεριά.
    Τι θα έπρεπε να προτιμούσαμε; Το πρώτο ή το δεύτερο; Όχι! Χίλιες φορές όχι! Καλύτερα να γινότανε το παν ένα μπουρλότο παρά να υποταχθούμε στους καταχτητές. Αυτό ο λαός μας το κατάλαβε, τους μούντζωσε κι έδωσε αυτά τα γενναία παλικάρια, πού ‘ναι τώρα στεφανωμένα με δόξες, με δάφνες και με νίκες.

aris-7    Τότε κι αυτοί αναγκάστηκαν ν’ αλλάξουν βιολί κι αποφάσισαν να βγάλουν στο βουνό δικές τους ανταρτοομάδες. Μα γιατί αυτό; Το ΕAM είχε δηλώσει ότι δεν είχε μονοπώλιο τον αντάρτικο αγώνα. Γι’ αυτό και τους κάλεσε να σχηματιστούν κοινές ανταρτοομάδες. Αν είχανε την πρόθεση να παλέψουν ενάντια στους καταχτητές, θα το κάνανε. Τότε όμως, ισχυρίζονταν, ότι η χωρογραφία της Ελλάδας και η πυκνότητα της κατοχής δεν επέτρεπε την ύπαρξη ανταρτοομάδων.
    Όταν όμως είδανε εμάς, όταν λευτερώσαμε την ύπαιθρο, τότε κι αυτοί αποφάσισαν να δημιουργήσουν αντάρτικο. Τι θα περίμενε κανείς άπ’ αυτούς αρχή αρχή; Ποια κραυγή, έστω και τυπικά, να βγει από το στόμα τους; Φυσικά, «Κάτω οι καταχτητές» ! Μα την θέση τους τη γνωστοποίησαν από την αρχή. Η πρώτη κραυγή τους ήτανε: «Κάτω το ΕΑΜ!»
    Μα εμείς και πάλι τους καλέσαμε για να ενωθούμε. Αυτοί όμως αρνήθηκαν, γιατί δεν θέλανε να υποβληθούν σε κόπους και μόχθους για να πολεμήσουν τον καταχτητή. Γιατί αυτοί δεν ήτανε εντολοδόχοι του ελληνικού λαού, μα της αντίδρασης από το φόβο της λαοκρατίας που ζητούσαν να πολεμήσουν.
    Στο τέλος μας κήρυξαν κι ανοιχτά τον πόλεμο, ένοπλα, συνεργαζόμενοι με τους καταχτητές (…). Γι’ αυτό, σαν εντολοδόχοι του λαού, συντρίψαμε τους συνεργάτες αυτούς των καταχτητών, τους πολέμιους του εθνικού μας αγώνα.
    Ύστερα απ’ αυτό χρησιμοποίησαν το κόλπο: Μας κατηγόρησαν ότι δε βοηθάμε το συμμαχικό αγώνα αλλά θα υπακούσουμε μόνο στους Ρώσους. Κι απειλούσαν ότι όταν θα ‘ρθουν οι σύμμαχοι εδώ, θα μας κανονίσουν. Αυτοί, που συνεργάζονταν με τους Γερμανούς, απειλούσανε ότι θα μας χτυπήσουν οι σύμμαχοι!
    Αυτοί που στα 1941 πρόδωσαν το συμμαχικό αγώνα. Αυτοί που μαγάρισαν τις Θερμοπύλες και τους Τριακόσιους μας κι άφησαν τους συμμάχους Άγγλους να μάχονται μόνοι τους εκεί, ενώ αυτοί είχαν παραδώσει την Ελλάδα με τη συνθηκολόγηση του Τσολάκογλου, μας κατηγορούσαν ότι δεν ενισχύουμε τον συμμαχικό αγώνα κι έβαζαν στο μυαλό των συμμάχων την άτιμη σκέψη, ότι δήθεν θα μας χτυπούσαν ερχόμενοι εδώ.
    Μα σε λίγο τους ήλθε το πρώτο χαστούκι! Η πρώτη ομάδα των Άγγλων αλεξιπτωτιστών έπεφτε, όχι σ’ αυτούς, μα στον Άρη, πάνω στη Γκιώνα. Και μαζί μ’ αυτούς τραβήξαμε κι ανατινάξαμε το Γοργοπόταμο. Ο αρχηγός των συμμαχικών στρατευμάτων της Μ. Ανατολής, στρατηγός Ουίλσον, δήλωνε ανοιχτά, ότι οι επιτυχίες των συμμάχων στην Αφρική οφείλονται κατά 80% στην ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου, γιατί αυτή εμπόδισε την αποστολή γερμανικών ενισχύσεων και εφοδιασμού (…).

    Μετά  τα κατακάθια αυτά βρήκανε νέο τροπάρι: Μας κατηγορούν ότι είμαστε όλοι κομμουνιστές και ισχυρίζονται, ότι το ΕΑΜ και ο ΕΛΑΣ είναι σκεπασμένες κομμουνιστικές οργανώσεις. Μα αυτή η κατηγορία μπορεί ν’ αποτελέσει ντροπή ή έπαινο;
arix-8    Το Κομμουνιστικό Κόμμα δε βαδίζει τώρα για τον κομμουνισμό. Το ΚΚΕ έχει βέβαια στο πρόγραμμα του σαν τελική του επιδίωξη τον κομμουνισμό. Μα όχι για τώρα. 
Τον κομμουνισμό θα τον επιβάλλετε σεις, ο λαός κι όχι το ΚΚΕ. Κι είμαι βέβαιος ότι πολλοί από τους μορφωμένους μας, που δεν τον θέλουν σήμερα, θα ψηφίσουν τότε για να επικρατήσει ο κομμουνισμός.
Σήμερα, όμως, το ΚΚΕ. δεν επιδιώκει παρά μόνο μια δημοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος.
    Μα ας πούμε, ότι το ΚΚΕ θα εφαρμόσει τον κομμουνισμό. Λένε ότι ο κομμουνισμός χαλνά τις εκκλησιές και γδέρνει τους παπάδες. Τόσο χαζοί είναι λοιπόν οι κομμουνιστές να χαλάσουν τις εκκλησιές, που δεν τους εμποδίζουν σε τίποτα; Οι εκκλησιές μας φταίνε ή τα καράβια του Εμπειρίκου; Γιατί λοιπόν να κάψουμε τις εκκλησιές; Θα γδάρουμε τους παπάδες; Μα γιατί; Εμείς βλέπουμε, ότι χιλιάδες παπάδες βρίσκονται τώρα στην πρωτοπορία του κινήματος μας και η συμβολή του κλήρου, που στάθηκε στο πλευρό μας, υπήρξε ανεκτίμητη.
    Μήπως συμβαίνει το αντίθετο; Γιατί αυτοί που εμφανίζονται σαν προστάτες της εκκλησίας, γκρεμίσανε μαζί με τους Γερμανούς και γδέρνουνε παπάδες. Ο κομμουνισμός, λένε, θα καταργήσει την θρησκεία. Μα η θρησκεία είναι ζήτημα συνείδησης. Πώς θα καταργηθεί λοιπόν; Η κατάργηση της θρησκευτικής συνείδησης είναι πράμα αδύνατο, έστω κι αν ακόμα οι κομμουνιστές θέλανε να την καταργήσουν. Η θρησκευτική συνείδηση δεν καταργείται με απλές διαταγές. Αν συνέβαινε ένα τέτοιο πράμα, αυτό θα έμοιαζε με την διαταγή πού έβγαλε κάποτε ένας αστυνόμος στην Ανάφη, με την οποία απαγόρευε την πάλη των τάξεων!
    Το τι θα γίνει στο πολύ μακρινό μέλλον, το πώς θα σκέπτονται οι άνθρωποι τότε, είναι άλλο πρόβλημα. Και κανένας πολιτικός δε μπορεί να βγάλει νόμο για το τι θα πρέπει να γίνει ύστερα από 200 η 500 χρόνια. Ούτε λοιπόν κι εμείς θα βγάλουμε τέτοιο νόμο. Μας ενδιαφέρει το πώς θα προκόψει ο λαός μας σήμερα κι όχι το τι φιλοσοφικές πεποιθήσεις θα έχει ύστερα από 500 χρόνια.
    Συνεπώς καταλαβαίνετε τώρα, ότι αυτοί που διαδίδουν αυτές τις συκοφαντίες επιδιώκουν άλλους σκοπούς, προσπαθώντας με το μέσο αυτό της συκοφαντίας να εξαπατήσουν το λαό και να διαιωνίσουν την κυριαρχία τους πάνω του. Αν μάλιστα εξετάσουμε βαθύτερα το πράμα αυτό, θα δούμε ότι αυτοί είναι άθρησκοι, γιατί σε αυτούς δεν υπάρχει ούτε ίχνος θρησκευτικής συνείδησης κι ο μόνος που λατρεύουν είναι ο Θεός Μαμμωνάς, ο Θεός του χρήματος…
    Κατηγορούν τους κομμουνιστές ότι αυτοί θα διαλύσουν επίσης την οικογένεια. Λες κι εμείς

κατεβήκαμε από τον ουρανό και δε γεννηθήκαμε από σπίτια ή φυτρώσαμε μόνοι μας σαν τα μανιτάρια. Η οικογένεια δημιουργήθηκε από ορισμένες οικονομικές συνθήκες. Σε μια ορισμένη ανάπτυξη της κοινωνίας δημιουργήθηκε η ανάγκη της οικογένειας, γιατί έτσι θα αντιμετωπίζονταν καλύτερα οι ανάγκες της ζωής. Χρειάζονταν να δουλεύουν όλοι: ο πατέρας και τα παιδιά στα χτήματα, οι γυναίκες στον αργαλειό και το σπίτι, γιατί μόνο με τον τρόπο αυτό θ’ αντιμετωπίζονταν οι βιοτικές ανάγκες τους. Αυτού του είδους οι οικονομικές συνθήκες που επικρατούσαν τότε, πλησίαζαν όπως βλέπετε, πιο στενά τα μέλη της οικογένειας μεταξύ τους.
    Σήμερα όμως τι γίνεται; Οι σημερινές οικονομικές συνθήκες αναγκάζουν όχι πια το στενό πλησίασμα της οικογένειας, αλλά αντίθετα την απομάκρυνση της. Να ένα παράδειγμα: Ένας άντρας παντρεύεται, μα την επομένη του γάμου του φεύγει στην Αμερική για να μπορέσει να αντιμετωπίσει τις ανάγκες της ζωής του και της γυναίκας του. Ποιος διαλύει στην περίπτωση αυτήν την οικογένεια; Οι κομμουνιστές ή οι οικονομικές συνθήκες πού δημιούργησε η κεφαλαιοκρατία;
    Κι εδώ, λοιπόν, βλέπουμε φανερά, ότι αυτοί που μας κατηγορούν πως θέλουμε να διαλύσουμε την οικογένεια, δεν είναι άλλοι, παρά αυτοί οι ίδιοι πού τη διαλύουν στην πραγματικότητα, ενώ εμείς επιδιώκουμε το στερέωμα της. Θα δώσουμε στο λαό τα οικονομικά μέσα για να μπορεί να μη σκορπάει την οικογένεια του στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα.

    Μας κατηγορούν ότι θέμε να καταργήσουμε τα σύνορα και να διαλύσουμε το κράτος. Μα το κράτος εμείς το φτιάχνουμε σήμερα, γιατί δεν υπήρξε, μια που αυτοί οι ίδιοι το είχανε διαλύσει. Ποιος είναι λοιπόν πατριώτης; Αυτοί ή εμείς; Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
aris-9    Ενώ εμείς το μόνο πού διαθέτουμε είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;
    Όταν έξαφνα στα 1929-31 το κράτος ζήτησε, λόγω της οικονομικής κρίσης πού μάστιζε τότε τη χώρα μας να κατεβάσουν οι ξένοι ομολογιούχοι το ποσοστό που πληρώναμε σε τοκοχρεολύσια, οι Άγγλοι δέχτηκαν να το μειώσουν σε 35%, αλλά οι Έλληνες ομολογιούχοι αρνήθηκαν.
    Να, λοιπόν, ποιος είναι ο πατριωτισμός τους! Αυτός φτάνει μέχρι το σημείο που δεν θίγονται τα οικονομικά τους συμφέροντα. Αυτοί λοιπόν οι ίδιοι που μας κατηγορούν ότι επιδιώκουμε την κατάργηση των συνόρων και την διάλυση του κράτους, αυτοί τα ξεπουλάνε αυτά στην πρώτη ευκαιρία.

    Μας κατηγορούν, επίσης, ότι εμείς επιβουλευόμαστε την τιμή.Βλέπετε, όλοι αυτοί οι «ηθικοί», που όταν περπατάνε μπερδεύουνται τα κεφάλια τους στα σύρματα, μιλάνε για τιμή! Αυτοί που πούλησαν τις γυναίκες και τις αδελφές στον κατακτητή για να κάνουν τα νταραβέρια μαζί του και μας σκλάβωσαν διπλά, αυτοί πάνε τώρα να μας πείσουν ότι είναι οι κέρβεροι της τιμής και της ηθικής.
aris-10    Με αυτά τα μέσα προσπαθούν να εξαπατήσουν το λαό για να συνεχίσουν το ξεζούμισμα και την εκμετάλλευση του (…). Η αντίδραση δεν σταματά σε τίποτα μπροστά προκειμένου να εξαπατήσει το λαό, χρησιμοποιώντας γι αυτό όλα τα μέσα, όλη τη συκοφαντία και το ψέμα. Μα αυτές οι συκοφαντίες στην ύπαιθρο, όπου μας είδανε και μας νιώσανε, έγιναν συντρίμμια. Στις πόλεις θα γίνει κι αυτού το ίδιο. Σε λίγες μέρες θα δείτε κι εσείς μόνοι σας την πραγματικότητα. Γιατί ο δικός μας σκοπός είναι ένας: Πώς θα ζήσει καλύτερα ο λαός μας!
    Όταν ήταν εδώ ο κατακτητής, αυτοί θέλανε τότε την τάξη. Εμείς θέλαμε την αταξία για να κάνουμε ανυπόφορη τη ζωή του κατακτητή. Τώρα αυτοί θέλουνε την αταξία. Μα εμείς θέλουμε την τάξη. Αυτοί είναι οι οργανωτές του εμφυλίου πολέμου για να εκμεταλλεύονται το λαό μας. Αυτοί είναι οι λύκοι, που προσπαθούν να κατασπαράξουν το κοπάδι, εμάς, εσάς, όλους μας, το λαό δηλαδή.
    Ο ΕΛΑΣ και το ΕΑΜ υποσχέθηκαν στο λαό την πάλη ενάντια στον κατακτητή και την απελευθέρωση της χώρας μας. Αυτές τις υποσχέσεις τις τηρήσαμε. Εμείς δεν δημιουργήσαμε κυβερνητικό τύπο. Αυτός δημιουργήθηκε μόνος του από το λαό. Από τον Οκτώβρη του 1942 μόνος του ο λαός τράβηξε στις εκλογές της αυτοδιοίκησης του.
    Ο θεσμός αυτός της αυτοδιοίκησης, που για πρώτη φορά εμφανίστηκε στην Ευρυτανία, αποτέλεσε την απαρχή της δημιουργίας του από το χωριό μέχρι την Π.Ε.Ε.Α. αργότερα.
    Εμείς είμαστε υπέρ της ενότητας και χάρη στις προσπάθειες τις δικές μας οφείλεται κατά 95% η δημιουργία της εθνικής κυβερνήσεως, κάτω από την οποία αγωνιζόμαστε σήμερα. Μέχρι τη Λάρισα η πατρίδα μας είναι τώρα ελεύθερη. Και γρήγορα θ’ απελευθερώσουμε όλη την υπόλοιπη Ελλάδα.
Έτσι και η δεύτερη μας υπόσχεση τείνει να πραγματοποιηθεί ολοκληρωτικά.

    Μα εμείς υποσχεθήκαμε στο λαό και κάτι άλλο: Ότι δεν θ’ αφήσουμε το όπλο από το χέρι μας αν δεν πετύχουμε και τη διπλή λευτεριά: τη λαοκρατία. Για αυτό θα παλέψουμε για να εκτελέσουμε κι αυτή την υπόσχεση μας, αφιερώνοντας και θυσιάζοντας την ζωή μας ακόμα για τη λαοκρατική λύση του ελληνικού προβλήματος.
aris-11    Ο ΕΛΑΣ στα χέρια πρώτα της Κ.Ε. του ΕΑΜ και της ΠΕΕΑ αργότερα αποτέλεσε το δυνατό όπλο της διατήρησης του λαού μας στη ζωή. Τον μοχλό της γρηγορότερης απελευθέρωσης μας. Τώρα (…) θ’ αποτελέσει την εγγύηση, ότι θα συνεχίσουμε τον πόλεμο μέχρι την ολοκληρωτική συντριβή του φασισμού κι ότι θα εξασφαλισθούν οι ως τώρα κατακτήσεις του λαού μας και θα κερδηθούν και νέες.
    Φωνάζατε πολύ για την θανατική καταδίκη των προδοτών, των συνεργατών του καταχτητή και των εκμεταλλευτών της δυστυχίας τού λαού στα χρόνια της κατοχής. Όταν εμείς δεν είχαμε τη δυνατότητα να τους δικάσουμε, τους εκτελούσαμε. Αργότερα τους δικάζαμε σε στρατοδικεία. Τώρα, όσους έχουμε συλλάβει θα τους παραδώσουμε στην δικαιοσύνη. Υπάρχει η νόμιμη πια κυβέρνηση και αυτή θα αποφασίζει για όλα. Μη φωνάζετε λοιπόν. Αυτοί θα δικασθούν και θα καταδικασθούν.
    Μα δεν θα ‘χει και μεγάλη σημασία. Τεράστια σημασία θα ‘χει αν καταδικάσετε και θανατώσετε εσείς, ο κυρίαρχος λαός, το καθεστώς που γεννάει τέτοια καθάρματα. Μεθαύριο θα τραβήξουμε στις εκλογές. Το πρώτο ράπισμα πρέπει να δοθεί στο δημοψήφισμα, με την οριστική καταδίκη του φιλοβασιλισμού και την εγκαθίδρυση της δημοκρατίας (…).
    Το δεύτερο ράπισμα πρέπει να δοθεί στις εκλογές που θα καθορίσουν το πολίτευμα της χώρας μας. Εμάς η μόνη μας φιλοδοξία είναι να είμαστε υπηρέτες του λαού. Γι’ αυτό θα σεβαστούμε την ετυμηγορία σας, όποια κι αν είναι αυτή.
    Μα έχουμε αυτές τις απαιτήσεις: Να ψηφίσει ο λαός ανεπηρέαστα και να σεβασθούν το λαό. Αν αυτά δεν εκτελεστούν, τότε σας υποσχόμαστε ότι πάλι θα ξαναβγούμε στο βουνό. Μα είμαι βέβαιος ότι αυτά δεν θα συμβούν. Γιατί ο λαός μας χειραφετήθηκε πια. Δοκιμάσθηκε και ξύπνησε. Θ’ ακολουθήσει τους δρόμους που του δείχνουμε και που μοναδικά τον συμφέρουν.
Με την πεποίθηση αυτή, τελειώνοντας, σας καλώ να φωνάξουμε:
    Ζήτω ο κυρίαρχος λαός μας»!   
Διαβάστε περισσότερα...

12.6.17

ΠΥΛΟΣ & ΧΩΡΑ - «ΜΕΣΣΗΝΙΑΚΕΣ ΗΜΕΡΕΣ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ: ΥΨΩΝΟΥΜΕ ΑΣΠΙΔΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ»

Την ευκαιρία να ενημερωθούν για όλεςτις νεότερες εξελίξεις γύρω από την παγκόσμια «μάστιγα» του Σακχαρώδη Διαβήτη και να κάνουν ΔΩΡΕΑΝ εξετάσεις σακχάρου και γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (GHbA1c), θα έχουν την Πέμπτη 15 και την Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017οι κάτοικοι της Πύλου και της Χώρας Μεσσηνίας, στο Ινστιτούτο «Νέστωρ» (Παλαιό Γυμνάσιο) και στο Κινηματοθέατρο Rex αντίστοιχα!

Η σημαντική αυτή πρωτοβουλία ανήκει στονΣύλλογο Διαβητικών Νομού Μεσσηνίας «Γλυκιά Μεσσηνία», ο οποίος  δραστηριοποιείται στο χώρο του ΣακχαρώδηΔιαβήτη από το 1998 και είναι μέλος της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Σωματείων – Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη (Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ.).

Στο πλαίσιο των δραστηριοτήτων του, ο Σύλλογος αναλαμβάνει συχνά σημαντικές πρωτοβουλίεςενημέρωσης και ευαισθητοποίησης του ευρύτερου κοινού σχετικά με τον σακχαρώδη διαβήτη. Μια από αυτές είναι το ΕνημερωτικόΠρόγραμμα«Μεσσηνιακές Ημέρες Σακχαρώδη Διαβήτη: Υψώνουμε Ασπίδα Προστασίας» για το 2017, το οποίο συντονίζεισυνολικά ο Επίκουρος Καθηγητής Παθολογίας του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών(Ε.Κ.Π.Α.) κ. Παναγιώτης Χαλβατσιώτης.

Το Πρόγραμμα, κατά τη διάρκεια του οποίου θα διενεργούνταιΔΩΡΕΑΝμετρήσεις σακχάρου καιγλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνης (GHbA1c), καθώς και ενημερωτικές διαλέξεις, διεξάγεταιαπό τον Ιούνιο έως τον Οκτώβριο 2017 σε διάφορες περιοχές της Μεσσηνίας. Αυτές περιλαμβάνουν την Καλαμάτα (2 Ιουνίου), την Πύλο (15 Ιουνίου), τη Χώρα (16 Ιουνίου), τον Μελιγαλά (27 Ιουλίου), καθώς και την Καρδαμύλη, τη Μεσσήνη, την Κυπαρισσία, τους Γαργαλιάνους και τα Φιλιατρά (εντός του Σεπτεμβρίου – Οκτωβρίου). 

Η πρώτη εκδήλωση πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στις 2 Ιουνίου 2017 στην Καλαμάτα, ενώ οι επόμενες δύο θα πραγματοποιηθούντην Πέμπτη 15 και την Παρασκευή 16 Ιουνίου 2017, στην Πύλο και τη Χώρα. Και τις δύο ημέρες, στις 16:00 – 19:00 θα διενεργηθούν ΔΩΡΕΑΝ μετρήσεις γλυκοζυλιωμένης αιμοσφαιρίνηςστους κατοίκους των δύο πόλεων, ενώ στις 19:00 – 21:30 θα διεξαχθεί το ενημερωτικό πρόγραμμα.

Κατά τη διάρκειά του, στην Πύλο θα δοθούν οι διαλέξεις«Σακχαρώδης Διαβήτης: μια σύγχρονη μάστιγα», από τον Επίκουρο Καθηγητή Παθολογίας Ε.Κ.Π.Α.κ. Παναγιώτη Χαλβατσιώτη και «Ο διαβητικός ασθενής πριν και μετά το χειρουργείο», από τον Χειρουργό, Επιμελητή Χειρουργικής Κλινικής,Γενικό Νοσοκομείο Καλαμάτας κ. Παναγιώτη Γιαννόπουλο, ενώ στη Χώρα θα προστεθεί και η διάλεξη «Διαβήτης και Καρδιά», από τον Συντονιστή Διευθυντή του Α’ Παθολογικού Τμήματος του Τζανείου Νοσοκομείου Πειραιά, Γενικό Γραμματέα της Ελληνικής Διαβητολογικής Εταιρείας κ. Ανδρέα Μελιδώνη, με την ενεργή συμμετοχή του κοινού.  
Τις εκδηλώσεις έχουνπροσκληθεί να ευλογήσουν και να προσφωνήσουν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μεσσηνίας κ. κ. Χρυσόστομος στην Πύλο, καθώς και ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Τριφυλίας και Ολυμπίας κ. κ. Χρυσόστομος στη Χώρα,στις 19:15 – 19:45, κατά τη διάρκεια των χαιρετισμών των επισήμων προσκεκλημένων, εκπροσώπων όλων των τοπικών αρχών.
Όπως τονίζει ο κ. Χαλβατσιώτης, «η νόσηση από Σακχαρώδη Διαβήτη τύπου 2θα μπορούσε να προληφθεί. Κατευθυντήριες οδηγίες που αφορούν καταναλωτικές, διατροφικές και φαρμακευτικές συνήθειες, αλλά και την περιβαλλοντική επιρροή, πρόκειται να διαδραματίσουν μελλοντικά σημαντικό ρόλο στη μείωση των παραγόντων κινδύνου, όπως η παχυσαρκία. Η δράση όλων μας στοχεύει στη συνεχή ενίσχυση της επιστημονικής γνώσης γύρω από τη σωστή πρόληψη και αντιμετώπιση του Σακχαρώδη Διαβήτη, καθώς και την ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας ζωής των πασχόντων στη χώρα μας».

Το συνολικό Πρόγραμμα, το οποίο πραγματοποιείται σε συνεργασία με τους Δήμους Καλαμάτας, Πύλου – Νέστορος, Οιχαλίας, Δ. Μάνης, Μεσσήνης και Τριφυλίας, τελεί υπό την αιγίδα του Εθνικού Κέντρου Έρευνας, Πρόληψης και Θεραπείας του Σακχαρώδη Διαβήτη και των Επιπλοκών του (Ε.ΚΕ.ΔΙ.),του Πανελληνίου Ιατρικού Συλλόγου (Π.Ι.Σ.),της Περιφέρειας Πελοποννήσου – Π.Ε. Μεσσηνίας, του Ιατρικού Συλλόγου Μεσσηνίας και της Π.Ο.Σ.Σ.Α.Σ.ΔΙΑ.
Διαβάστε περισσότερα...

11.6.17

Τσοπάνηδες της Αρκαδίας στα χειμαδιά της Μεσσηνίας

Από το βιβλίο «ΑΝΕΒΟΚΑΤΕΒΑΤΕΣ» του Νίκου Πασαγιώτη

Εδώ, στο κέντρο του Μοριά, θα σταθώ περισσότερο για να αγναντέψω όσο μπορώ μακριά στα περάσματα των κοπαδιών, να μάθω για τους στανεμένους βοσκούς στην Αρκαδία, ποια η ζωή τους, πως βιοπορούσαν, και πως με τον καιρό κατέκτησαν σαν παραχειμάζοντες ειρηνικά τη Μεσσηνία, πιο πολύ την Πυλία, την απαγκερή και πολύβοσκη εκείνη άκρη της Μεσσηνίας.
Εδώ πρόκειται για τους γνωστούς «ανεβοκατεβάτες», όνομα που έδωσε ο λαός στους βοσκούς, από το ανέβασμα την Άνοιξη με τα κοπάδια στην Αρκαδία, και το Χειμώνα το κατέβασμά τους στα χειμαδιά της Μεσσηνίας. Η πολυμορφία του εδάφους της, τα απέραντα οροπέδια, τα πυκνά της δάση, οι ρεματιές και τα ποτάμια της Αρκαδίας σκεπασμένα από σμυρτιά, θρούμπη και πουρνάρι αποτέλεσαν από τα πανάρχαια χρόνια πηγή έμπνευσης σε ποιητές και λογοτέχνες μέχρι και σήμερα σε ξένους και ντόπιους. Τα τραγούδησε η λαϊκή μούσα, τα έκανε θρύλο.
Σε αυτά λοιπόν τα απάτητα βουνά, σ’ αυτή την παρθένα φύση, οι ποιμενικές φυλές έβρισκαν πάντα σιγουριά και καταφύγιο. Όσοι από τους ποιμένες της Στερεάς έφτασαν τα Μοραΐτικα βουνά, γι’ αυτό τους ονομάζουν Σκηνίτες και Ρουμελιώτες, τμηματικά και κατά καιρούς, ακόμα και με τη συμπαράσταση και ανοχή των αρχών που προσπαθούσαν και προωθούσαν τους βόρειους προς το Μοριά που ευχαρίστως ο Μοριάς δεχόταν κάθε κάθοδο ξένων κυρίως κτηνοτροφικούς πληθυσμούς. 
Οι πιο πολλοί απ’ αυτούς σαν ορμητήριο είχαν την Αρκαδία, εκεί έστηναν γρέκια με σκοπό να κατέβουν πιο νότια.
Μάλιστα οι εκάστοτε κυρίαρχοι του Μοριά προστάτευαν δια νόμου τους βοσκούς γιατί η κτηνοτροφία τους ήταν απαραίτητη στην εθνική τους οικονομία. 
Και στους ξένους αυτούς καλλιεργητές έδιναν χωράφια, και κάποια προστασία μέχρις ότου ριζώσουν, γιατί ο τόπος είχε ανάγκη από καλλιέργεια. 
Ακόμα και οι Βυζαντινοί για να απαλλαγούν από τα ξεσηκώματα των Βλάχων της Θεσσαλίας και της Σαμαρίνας τους παρότρυναν να μεταναστεύσουν προς τα κάτω και να τους παραχωρήσουν βοσκοτόπια. 
Έτσι από τα καλοκαιρινά τους λημέρια, έπαιρναν τον κατήφορο για τους λιβαδότοπους της Κορινθίας, Αργολίδας, Αχαΐας και πιο πολλοί της Μεσσηνίας, που γι’ αυτούς θα ιστορήσω παρακάτω, να παρουσιάσω στο βιβλίο μου τους Βλάχους στα χειμαδιά της Μεσσηνίας.
Εδώ πρέπει να δώσουμε την εξήγηση ότι οι Αρκάδες είχαν πάντα καλές σχέσεις με τους Μεσσήνιους και πολλές φορές από την αρχαία εποχή, έτρεξαν σε βοήθειά τους, μα και σήμερα ακόμα υπάρχει κάτι το ξεχωριστό στις σχέσεις των Αρκάδων και των Μεσσηνίων.
Χωριά της Αρκαδίας που μετοίκησαν ομαδικά στη Μεσσηνία

Αρκουδόρεμα: Χωριό της Γορτυνίας σκεπασμένο από έλατα, σε ρεματιά του βουνού Μαίναλο.
Αλωνίσταινα: Κωμόπολη της Αρκαδίας σε ύψος 1.120μ. 

Παρακάτω αναφέρονται οι πόλεις και τα χωριά της Μεσσηνίας που μετοίκησαν Αρκάδες βοσκοί (ανεβοκατεβάτες).

Αγατζίκι: Σήμερα Φοινίκη της περιφέρειας Μεθώνης.

Αγία Άννα και Φαλάνθη: Τα χωριά της Αν. Πυλίας, Παλαμάρι, Ντίστα Ντερβίς Αλή και Αγία Άννα τα μετοίκησαν οι ντόπιοι πολλά χρόνια, ακόμα και μετά την κάθοδο των βοσκών της Αρκαδίας στη Μεσσηνία.

Ασίνη – Παλιά Τζαφερόγλη: Βρίσκεται 1χλμ. Ν.Δ. της σημερινής Κορώνης.

Ακριτοχώρι (Γρίζι): Παλιός οικισμός που δεν είναι τυχαία εκεί που τον έχτισαν ανάμεσα στα κάστρα της Μεθώνης και της Κορώνης.

Υάμεια – Παλιά Τζαΐζι: Βρίσκεται στην ορεινή Πυλία. Η παράδοση θέλει σαν πρώτους κατοίκους και παραειμάζοντες τους Μπουρδουκουταίους, με τον Κώστα Μπουρδουκούτα που άφησε γιο τον Γιάννη, ο Γιάννης τον Χρήστο και ο Χρήστος τον Κώστα και τον Αναστάση. Εδώ, εκτός από τις μεγάλες οικογένειες των Μπουρδουκουταίων, κατοικούσαν και οι οικογένειες Σαρδελαίων. Όπως λένε οι ίδιοι, κατάγονται από την Αρκαδία. Πρωτοκατοίκησαν λοιπόν και αυτοί σαν βοσκοί στο χωριό Δεσύλλα της Μεσσηνίας και από κει μετανάστευσαν σταδιακά πριν το 1800 στην Πυλία.

Βουναριά: Χωριό της Αν. Πυλίας στον Δήμο Κολωνίδων με πλούσια ιστορία κυρίως κατά την περίοδο του Αγώνα του 1821. Έχουν και τα Βουνάρια αρκετούς Αρκάδες που ρίζωσαν εδώ με την απελευθέρωση αλλά και πριν το 1820.

Βλάσση ή Βλασσέϊκα: Το όνομα το χρωστάει στον Γεροβλάσση και γενάρχη της μεγάλης αυτής οικογένειας. 
Λέγεται πως ο Βλάσσης έφυγε νέος από την Αρκαδία γιατί ξυλοφόρτωσε έναν τούρκο που θέλησε να προσβάλει την αδελφή του Κατερίνα. 
Έφθασε στη Μηλίτσα και αργότερα σε πιο μαλακό τόπο, χτίζοντας το τσοπανοχώρι Βλασσέικα. Οι Βλάσσηδες εκτός από το τσοπανιλίκι, εργάστηκαν σε νερόμυλους και κυψέλες.

 Ομοίως τα χωριά Μπαλοδημέικα, Μπουρέικα, Κατσιρέικα, Μπλαναίικα, Τσωνέικα, τα βλάχικα καλύβια της Γιάλοβας, Τσιχλέικα, Λειβαδάκι, Πήδασος, Αραπόλακα, Γαλέικα και όλα τα χωριά του Λυκόδημου τα αποίκισαν Βλάχοι βοσκοί από τα χωριά Λυκόχια, Ροϊνού, Μπάρτζελη, Βίδι, Αρκουδόρεμα, Στεμνίτσα Αρκαδίας.

Βασιλίτσι: Είναι παλιό χωριό πλούσιο σε παραδόσεις, ιστορία και θρύλους. 
Το Βασιλίτσι γνώρισε απανωτές επιδρομές από κουρσάρους κάθε φυλής. Έτσι όσοι μπόρεσαν να σωθούν σκόρπισαν στα γύρω υψώματα και σπηλιές για ασφάλεια φτιάχνοντας έτσι μικροχωριά.

Γαμβριά: Βρίσκεται στις νοτιοανατολικές πλαγιές του Λυκοδήμου. Στο σύνολό του και αυτό το χωριό κατοικείται από ανεβοκατεβάτες βοσκούς από την Αρκαδία.

Γρεβίτσα: Χωριό της Μεθώνης, σήμερα με το όνομα Ευαγγελισμός.

Κυνηγού: Είναι ένα από τα παλιά χωριά της Δ. Πυλίας και απέχει μια ώρα περίπου από την Πύλο.

Κοκκίνου: Υπάρχει μια αφήγηση και φαίνεται πως η αρχική τοποθεσία που εγκαταστάθηκαν οι πρώτοι παραχειμάζοντες προβατοτρόφοι και γιδοβοσκοί από την Αρκαδία, ήταν το τοπωνύμιο Άγιος Νικόλαος, που βρίσκεται και η βρύση.

Καλλιθέα «Μεμερίζι»: Είναι κτισμένο μακριά από τη θάλασσα της Μεθώνης που από εκεί επέδραμαν.
Κουτσομάδι σήμερα Νεραϊδόβρυση (από την τουρκική ανθρωπονυμία Κοτσού Μέτη): Είναι κτισμένο σε πανοραμική θέα που φαντάζει σαν κάστρο πάνω σε βράχο.

Καμαριά – Τομαρέϊκα: Βρίσκεται κοντά στη Μεθώνη Πυλίας. Η παράδοση λέει πως τρία αδέλφια από το Αρκουδόρεμα έφθασαν εκεί στανεύοντας προς την ζεστή αυτή περιοχή.

Καπλάνι: Βρίσκεται στην Ανατολική Ορεινή Πυλία. Η λέξη «καπλάνι» σημαίνει στην τουρκική «τίγρις» και κατ’ επέκταση «πολεμικός, ανδρείος και αιμοβόρος άνδρας».

Κακόρεμα: Βρίσκεται και αυτό στην Ανατολική Πυλία.

Πλατανόβρυση «Καντηλισκέρι»: Ανήκει στην Κοινότητα Χανδρινού, επαρχίας Πυλίας.

Πυργάκι ή Πύργος Τριφυλλίας: Απέχει 5 χλμ. από την πόλη των Γαργαλιάνων. Οι πρώτοι που στάνεψαν εδώ ήταν βοσκοί από τα χωριά Πυργάκι και Νεμνίτσα της Βυτίνας.

Κυπαρισσία: Δέχτηκε και απορρόφησε μεγάλο αριθμό βοσκών Αρκαδικής καταγωγής. Πληθυσμό κατά τα χρόνια του Μεσαίωνα, σε σημείο που το αρχαίο όνομα Κυπαρισσία να μετατραπεί σε Αρκαδία.

Κλεισούρα: Βρίσκεται στην ανατολική Πυλία και είναι χωριό της κοινότητας της Ανδριανής.

Όπως παραπάνω αναφέρεται σε πολλές ακόμα πόλεις και χωριά της Μεσσηνίας εγκαταστάθηκαν Αρκάδες όπως στην Κορώνη, Μυστράκι, Άγιοι Θεόδωροι, Καλοχώρι «Καλαμπρέζα», Καινούργιο Χωριό Μοθώνης, Καντιρόγλη, Λαχανάδα Πουλιάς, Λόγκα-Λόγκα, Μουσούλι, Μηναγιά, Μηλίτσα, Πανέϊκα-Αναζόγλη, Πήδασος, Ρίπενα, Φιλιατρά, Χαρακοπιό, Χορεύτρα, Χωματερό, Χρυσότοπος-Χρύσοβα και Χρυσοκελαριά-Σαράτσα.
Όπως όλος ο λαός της υπαίθρου, με απλά και ήρεμα λόγια έφτιαξε τραγούδια και ποιήματα έτσι και οι ανεβοκατεβάτες εξυμνούσαν λεβεντιές, παλικαριές, έρωτες, βαρυχειμωνιές, καλοκαιριές, καημούς, λαχτάρες, χαρές και λύπες έγιναν τραγούδι στο στόμα των βοσκών. 
Τάξη κοινωνική, ξεχωριστή αποτελούσαν οι Βλαχοτσοπαναραίοι στο Μοριά. Στον ξεσηκωμό του 1821, όχι μόνο έγιναν άξιοι πολεμιστές μα πολύτιμοι σύνδεσμοι και οδηγοί στον επαναστατημένο λαό, γιατί γνώριζαν περάσματα κι ανθρώπους σε χωριά, βουνά και στάνες.

Φερνει τουφέκι σισανέ
κι εγγλέζικα κουμπούρια
έχει και στη μεσούλα της
σπαθί μαλαματένιο.

Πέντε τούρκοι την κυνηγούν
πέντε τζοχανταραίοι
«Τούρκοι για μην παιδεύεστε
μην έρχεστε σιμά μου
σούρνω φουσέκια στην ποδιά
και βόλια στους μπαλάσκες».

«Κόρη, για ρίξε τ’ άρματα
γλίτωσε τη ζωή σου».

«Τι λέτε, μωρ’ παλιότουρκοι
και σεις παλιογομάρια;»

«Εγώ είμαι η Λενιώ Μπότσαρη
η αδελφή του Γιάννου
και ζωντανή δεν πιάνομαι εις των
τούρκων τα χέρια!»

Διαβάστε περισσότερα...