ΤΕΛΕΥΤΑΙΕΣ ΑΝΑΡΤΗΣΕΙΣ

30.7.12

ΗΛΙΑΣ ΚΑΝΑΚΗΣ… Η κάθε συμπολίτευση έχει την αντιπολίτευση που της αξίζει

Του  Ηλία Κανάκη
Στις δημοκρατικές κοινωνίες είναι κατάκτηση αλλά και ανάγκη η άσκηση κριτικής και ελέγχου στα δημόσια πρόσωπα, που μπορεί να φτάσει ακόμα μέχρι την ειρωνεία και την σκληρή σάτιρα.
   Δημόσια πρόσωπα είναι εκείνα που έχουν εκλεγεί για να υπηρετήσουν τους δημοκρατικούς θεσμούς, όπως οι Δήμοι και να προάγουν το δημόσιο συμφέρον. Στις δημοκρατικές κοινωνίες το δικαίωμα κριτικής και ελέγχου ανήκει σε κάθε ενεργό πολίτη και από την άσκησή του δεν εξαιρούνται τα δημόσια πρόσωπα, με κριτήριο το αν ανήκουν στις συμπολιτεύσεις ή στις αντιπολιτεύσεις. 
  Είναι επίσης γνωστό ότι κάθε συμπολίτευση έχει την αντιπολίτευση που της αξίζει, δηλαδή η αποτυχία της συμπολίτευσης είναι συνάρτηση και της αποτυχίας της αντιπολίτευσης.
Τα όσα δημοσίως υποστήριξα με το άρθρο μου της 17.7.2012 εντάσσονται στην άσκηση κριτικής του Δημάρχου, της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου Πύλου- Νέστορος.
Αν η μείζονα αντιπολίτευση θεωρεί ότι η δράση του Δημάρχου και της συμπολίτευσης καθώς και η στάση η δική της είναι επιτυχημένες, τότε μάλλον πρέπει να αρχίσει να μετράει την απόσταση που την χωρίζει από την κοινωνία και τις ανάγκες της.
   Η δημόσια παράκληση της μείζονας αντιπολίτευσης να ανακαλέσω όσα έγραψα, αποτελεί την καλύτερη επιβεβαίωση και επαλήθευσή τους.  
Κάθε πολίτης και δημότης αναρωτιέται όμως αν η μείζονα αντιπολίτευση του Δήμου Πύλου - Νέστορος ασκεί καθήκοντα «γραφείου τύπου» του Δημάρχου και της συμπολίτευσης.
  Ως προς την δήθεν άγνοια της μείζονας αντιπολίτευσης για τους ενδιαφερόμενους αγοραστές - επενδυτές ας απαντηθούν και από αυτήν, τρία ενδεικτικά ερωτήματα:
α)Σε ποια τιμή αγοράζει το νερό η ΤΕΜΕΣ Α.Ε. και πόσες χιλιάδες κυβικά χαρίζονται ετησίως  σύμφωνα με την αριθ. 102/2010  Απόφαση  του Δ. Σ. του πρώην Καποδιστριακού Δήμου Νέστορος  , επί Δημαρχοντίας κ. Αναστάσιου Τσορώνη όταν η Απόφαση δεσμεύει τον επενδυτή  να μεταφέρει το Δίκτυο νερού από Χώρα προς Ρωμανού με ιδία έξοδα του επενδυτή  με σκοπό να  υδροδοτηθεί από αυτό το Κορυφάσιο .
Διαβάστε περισσότερα...

28.7.12

Το «Γλέντησαν » στην Γιορτή Σταφίδας στο Βλαχόπουλο

Παρά την «Κρίση » εκατοντάδες άτομα έδωσαν παρών στην χθεσινοβραδινή  1η Γιορτή Σταφίδας που διοργανώθηκε  από τους Βλαχοπουλαίκους  Πολιτιστικούς Συλλόγους Αθηνών και «Κατσουλόλιμνα » στον χώρο της Δημοτικής Αγοράς στο Βλαχόπουλο .
Η Ψητή Γουρνοπούλα με την παγωμένη Μπύρα  κάτω από τους ήχους της ορχήστραςτου Γ. Κοσμόπουλου ανέβασαν το κέφι και οι χοροί κράτησαν έως πρωίας .
Την γιορτή τίμησαν με την παρουσία τους ο Δήμαρχος Πύλου –Νέστορος  Δημήτρης Καφαντάρης ,ο πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Παναγιώτης Πετρόπουλος ,ο Αντιδήμαρχος Γιώργος Μπαχούμας . ο πρόεδρος της Κοινωφελούς επιχείρησης Άγγελος Χρονάς ,ο Περιφερειακός Σύμβουλος Πελοποννήσου ,Σωτήρης Παναγιωτόπουλος ,ο Δημοτικός Σύμβουλος
Δημήτρης Γαιτάνης ,Ιερωμένοι καθώς και τοπικοί παράγοντες

Διαβάστε περισσότερα...

27.7.12

ΟΛΟΤΑΧΩΣ ΓΙΑ ΔΗΜΟΠΡΑΤΗΣΗ το έργο Στον Ι.Ν.Μεταμόρφωσης του Σωτήρος !

ΦΕΥΓΟΥΝ ΜΙΑ - ΜΙΑ ΟΙ ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΚΕΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΕΣ 
Με αφορμή την ανοιχτή πρόσκληση για την υποβολή προτάσεων στο Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Δυτικής Ελλάδας-Πελοποννήσου-Ιονίων Νήσων» 2007-2013, στον άξονα Προτεραιότητας (08): «Αειφόρος Ανάπτυξη και Βελτίωση Ποιότητας Ζωής στην Περιφέρεια Πελοποννήσου», την οποία εξέδωσε η εταιρεία με την επωνυμία Ε.Ε.Τ.Α.Α Α.Ε. (Ελληνική Εταιρεία Τοπικής Ανάπτυξης και Αυτοδιοίκησης Α.Ε.) ως ενδιάμεση διαχειριστική αρχή, το Δημοτικό Συμβούλιο του Δήμου Πύλου-Νέστορος, στην προγραμματισμένη συνεδρίαση της 23ης Ιουλίου 2012, αποφάσισε την υποβολή προτάσεων για τα ακόλουθα σημαντικά έργα ανάπλασης στο Δήμο, «Αναπλάσεις Κοινοχρήστων Χώρων Πύλου, Πλατεία Οικονομίδη και Πλατεία Παπαφλέσσα», «Αναπλάσεις Παραλίας Γιαλόβης», «Αναπλάσεις στην Τ.Κ. Φοινικούντας», «Αναπλάσεις κλιμάκων Μισυρλή, Πεισιστράτου και Μαιζώνος, στην Πύλο».

Επιπλέον, το Δημοτικό Συμβούλιο ενέκρινε και παρέλαβε τις μελέτες για τα έργα που αφορούν: «Αποκατάσταση κτιρίου Κληροδοτήματος Ταρσούλη - Αξελού» στην Κορώνη, «Διαμόρφωση θέσης Θέας -πλησίον του Δημοτικού Σχολείου στην Τοπική Κοινότητα Παπαφλέσσα», «Διαμόρφωση προαυλίου χώρου Ιερού Ναού Μεταμόρφωσης & Ανάπλαση του ευρύτερου περιβάλλοντος χώρου στην Τοπική Κοινότητα Μεταμόρφωσης», «Ανακαίνιση & Αρχιτεκτονική αναδιαρρύθμιση εσωτερικών χώρων Δημαρχείου Πύλου & δημιουργία αίθουσας πολλαπλών χρήσεων», «Επισκευή και ανάδειξη Κτιρίου Μπάρκα, στον προαύλιο χώρο του Μουσείου Χώρας, της Δημοτικής Κοινότητας Χώρας» και τη «Γεωλογική Μελέτη καταλληλότητας για την πολεοδόμηση της περιοχής ¨Σαράντου¨ της Δ.Ε. ΚΟΡΩΝΗΣ, Δήμου Πύλου –Νέστορος, της Π.Ε. ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ».

Τα έργα αυτά αναμένεται να δώσουν νέα πνοή ανάπτυξης στο Δήμο Πύλου-Νέστορος, ο οποίος είναι από τους πλέον αναπτυσσόμενους Δήμους, τουριστικά και πολιτιστικά. Επιπλέον, η υλοποίηση των προαναφερόμενων έργων θα συμβάλλει ουσιαστικά στη βελτίωση της ποιότητας ζωής των κατοίκων.

Διαβάστε περισσότερα...

26.7.12

26/7 -Παρασκευή η Οσιομάρτυς " μεγάλη η Χάρη της"

Ο βίος της - Νεανική ηλικία 
H Αγία Παρασκευή γεννήθηκε σε ένα προάστιο της Ρώμης επί Αυτοκρατορίας Αδριανού.
Γονείς της ήταν ο Αγαθόνικος και η Πολιτεία, που ήσαν θεοσεβούμενοι Χριστιανοί και οικονομικά εύποροι.
Η Αγία Παρασκευή γεννήθηκε ημέρα Παρασκευή και έτσι αποφάσισαν οι γονείς της, να της δώσουν το όνομα της ημέρας που γεννήθηκε.
Η ανατροφή της από μικρή ηλικία έγινε με βάση Χριστιανικά πρότυπα. Έτσι από μικρή ηλικία έδειξε ιδιαίτερη κλίση προς το λόγο του Ευαγγελίου και ξεχώριζε για τον ενάρετο βίο της.
Η ενηλικίωσή της και η δράση της Σε ηλικία 20 ετών, η Αγία Παρασκευή έχασε τον πατέρα της.
Αυτό στάθηκε σημαντικός παράγοντας στην εξέλιξη της πορείας της, διότι πλέον ήταν μόνη με αρκετά χρήματα ώστε να πραγματοποιήσει φιλανθρωπικό και ιεραποστολικό έργο.
Μεταμόρφωση -Αγία Παρασκευή
Έτσι εκποιεί όλη της την περιουσία σε φτωχούς και αφιερώνει το χρόνο της στην ανακούφιση των ασθενών. Δίνεται ολοκληρωτικά στην ιεραποστολή, διδάσκει σε σπίτια γυναίκες, μικρά παιδιά, διακονεί αδυνάτους, σπεύδει για τις ανάγκες της εκκλησίας της Ρώμης.
 Μάλιστα με τον καιρό επέκτεινε τη δράση και σε γειτονικά χωριά και εκκλησίες. Πλησίαζε ιδίως νέες γυναίκες, προκαλούσε συζητήσεις, ομιλούσε για τον Ιησού Χριστό, το παράδειγμά Του. Γρήγορα όμως έφτασαν στα αυτιά του Αυτοκράτορα Αντωνίνου οι δραστηριότητες της Παρασκευής, με αποτέλεσμα να οδηγηθεί ενώπιόν του.
Η σεμνή και όμορφη εμφάνιση της στον Αυτοκράτορα, λέγεται πως τον εντυπωσίασε. Αλλά και η σύνεσή της, το θάρρος της και η διαύγεια πνεύματος έγιναν αντιληπτά από τον Αντωνίνο, ο οποίος δεν ήθελε να εφαρμόσει τα μέτρα του Ρωμαϊκού νόμου σε βάρος της, όπως ορίζονταν για τους Χριστιανούς. Δοκίμασε πολλές μεθόδους ιδιαίτερα κολακευτικές για γυναίκα, αλλά τελικά έμεινε αμετακίνητη στη θέση της.
Το μαρτύριό της 
Η Παρασκευή συνελήφθη και οδηγήθηκε σε τιμωρία βασανισμού μέχρι να ομολογήσει την αποστροφή της από το Χριστιανισμό. Αρχικά της έθεσαν μια πυρακτωμένη περικεφαλαία στην κεφαλή της.
Μεταμόρφωση -Αγία Παρασκευή
Εν συνεχεία και αφού δε λύγισε, ρίχτηκε στην απομόνωση. Μια τέτοια οπισθοχώρηση θα σήμαινε μεγάλη νίκη του Αυτοκράτορος και πλήγμα ιδιαίτερα στο γυναικείο χριστιανικό πληθυσμό που θα έβλεπε τη θερμότερη εκπρόσωπό του να αλλαξοπιστεί. Αυτή όμως αντί να λυγίσει, θεώρησε εξαιρετικό χρόνο την απομόνωση για προσευχή. Μάλιστα λέγεται πως το βράδυ άγγελος Κυρίου ενεφανίσθη ενώπιόν της και την ελευθέρωσε από τα δεσμά της. Η Παρασκευή ενώπιον του Αυτοκράτορα πλέον πάλι, έμεινε σταθερή, ο Αντωνίνος κατάλαβε πλέον το μάταιο της προσπάθειάς του και διέταξε σε βασανισμό μέχρι θανάτου. Έτσι την οδήγησαν ενώπιον καυτού λαδιού. Όμως εδώ αναφέρεται από τον βιογράφο της μέγα σημείο. Πως ενώ εισήχθη στο θερμό λάδι, παρέμενε ανέπαφη. Όταν το άκουσε ο Αντωνίνος δεν πίστεψε σε κάτι τέτοιο και θέλησε ο ίδιος να διαπιστώσει το αληθές, όμως πλησιάζοντας το λέβητα τα μάτια του βλάφτηκαν από τον καυτό ατμό με αποτέλεσμα να τυφλωθεί. Η Παρασκευή όμως με θαυματουργικό τρόπο θεράπευσε τα μάτια του. Έτσι μέχρι και σήμερα θεωρείται προστάτιδα των ματιών. Μετά το γεγονός ο Αντωνίνος άφησε ελεύθερη την Παρασκευή. Μάλιστα από το γεγονός αυτό και έπειτα ο Αντωνίνος διατήρησε θετική για τη εποχή στάση για τους χριστιανούς και για αυτό το λόγο του αποδόθηκε το προσωνύμιο «Αντωνίνος ο Ευσεβής». Έτσι η Παρασκευή επέστρεψε στο έργο της κάτι που έδωσε πολύ δύναμη στη χριστιανική κοινότητα, ιδίως δε στις γυναίκες που στο πρόσωπό της έβλεπαν ένα σημαντικό στήριγμα].
Το τέλος της ζωής της
 Όμως σύντομα τον Αντωνίνο διαδέχθηκε ο Μάρκος Αυρήλιος. Μέσα στους πρώτους χριστιανούς που συνέλαβε ήταν και η Παρασκευή.
Ο ίδιος έδωσε εντολή σε δύο επάρχους να τη βασανίσουν. Ο ένας ονομαζόταν Ασκληπιός.
Μεταμόρφωση -Αγία Παρασκευή
Αυτός την έριξε σε χώρο που φυλάσσονταν φίδια. 
Αυτά όμως πέθαναν όταν την πλησίασαν.
Ο Ασκληπιός ταράχθηκε, πιθανώς να γνώριζε και αυτά που οι χριστιανοί μεταξύ τους συζητούσαν ή ακόμα να γνώριζε τα λεγόμενα για την ίδια τη Παρασκευή. Μετά τα γενόμενα ανέλαβε δράση ο έτερος έπαρχος ονόματι Ταράσιος.
Αυτός όμως της απέκοψε την κεφαλή και έτσι βρήκε τέλος η ζωή της Αγίας και μεγαλομάρτυρος Παρασκευής. Χριστιανοί περιμάζεψαν το λείψανό της και εν καιρώ το τοποθέτησαν στη βάση του θυσιαστηρίου.
Η μνήμη της τιμάται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 26 Ιουλίου. 
Τεμάχια των αγίων λειψάνων της θησαυρίζονται σε διάφορους τόπους.
Μεγάλο τμήμα της τιμίας κάρας της φυλάσσεται στην Ι.Μονή Ασωμάτων Πετράκη των Αθηνών. Μεγάλο επίσης τεμάχιο της τιμίας κάρας της, καθώς και ένα μικρότερο σε άλλη λειψανοθήκη, προσκυνείται στον ναό της Αγίας στο χωριό Μελίκη Ημαθίας.
Στόν ναό των Τριών Ιεραρχών στήν πόλη Ιάσιο της Ρουμανίας φυλάσσεται το σκήνωμα της Οσίας Παρασκευής της Επιβατινής (της Νέας) (14 Οκτωβρίου), αδελφής του Αγίου Ευθυμίου επισκόπου Μαδύτου της Θράκης (5 Μαΐου).
Διαβάστε περισσότερα...

23.7.12

ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ -Γιορτή Σταφίδας στο Βλαχόπουλο

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 27 ΙΟΥΛΙΟΥ ΤΟ ΒΡΑΔΥ  ΣΤΟ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟ!!

ΜΕ ΠΛΟΥΣΙΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΤ΄ΕΞΟΧΗ "ΣΤΑΦΙΔΟΧΩΡΙ " ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΟΥ ΑΠΕΜΕΙΝΑΝ ΠΛΕΟΝ ΣΤΗΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑ !!

Βλαχόπουλο  - Από τα ελάχιστα πλέον «Παραγωγικά » χωριά της Μεσσηνιακής υπαίθρου .
Την ώρα που τα χωριά μας ερημώνουν το Βλαχόπουλο αντιστέκεται με παραδοσιακές καλλιέργειες που τείνουν να εκλείψουν από την Μεσσηνία .
Απέραντοι ελαιώνες ,καλλιέργειες
Μαύρης σταφίδας - Αμπέλου και καταπράσινα περιβόλια με κηπευτικά συνθέτουν το τοπίο της περιοχής ,δημιουργώντας μία πραγματική « Όαση  » στην γύρω εγκαταλελειμμένη  περιοχή
Αξίζει με την παρουσία σας στην Γιορτή να τιμήσετε αυτούς που ακόμα …αντιστέκονται στον μαρασμό της Μεσσηνιακής υπαίθρου !


ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΑΦΙΔΑΣ - «Η ιστορία δεν γράφεται μόνο με σφαίρες !

Δύο λόγια για την γιορτή της σταφίδας  από τον Πρόεδρο του Συλλόγου Βλαχοπουλαίων Αθήνας Γιώργο Χρονά !

 Στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου, μια χούφτα σταφίδα - που κράταγε το φαντάρο ζεστό όλη μέρα - ήταν εξίσου σημαντική με τα πολεμοφόδια.
Σαν σύλλογος , θέλουμε να αναδείξουμε ένα παραδοσιακό, ποιοτικό αλλά και βασικό εξαγώγιμο προϊόν.
Για αιώνες, η Βλαχοπουλαίικη  σταφίδα  πρόσφερε πολύτιμες θερμίδες σε όλους τους αγώνες.
Εμείς τιμούμε όχι απλά ένα προϊόν, αλλά την ίδια μας την παράδοση και τη γη που μας έθρεψε.
Εμείς πιστεύουμε στην αξία των τοπικών προϊόντων και με κάθε τρόπο και κάθε ευκαιρία τα προβάλουμε.
Υπάρχουν άπειροι τρόποι να εκθειάσουμε την αξία των ποιοτικών φυσικών προϊόντων της "Βλαχοπουλαίκης " γης και η γιορτή μας αυτή είναι ένα παράδειγμα .
Διαβάστε περισσότερα...

22.7.12

ΔΥΟ ΕΚΔΟΧΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΗΣ ΑΛΙΑΡΤΟΥ - ΒΟΓΙΑΖΗΤ ΚΑΙ ΟΡΛΩΦΙΚΑ


 ΓΙΑ ΤΟ ΠΟΤΕ ΚΑΤΑΣΤΡΑΦΗΚΕ Η ΑΛΙΑΡΤΟΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ 2 ΕΚΔΟΧΕΣ 
Η ΠΡΩΤΗ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΘΟΔΟ ΣΤΗΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑ ΤΟΥ ΒΟΓΙΑΖΗΤ ΤΟΥ Β ΠΕΡΙΠΟΥ ΣΤΑ 1500
Ο Μεζίχ πασάς απέτυχε εντελώς, αφού δέν κατέλαβε ούτε τήν οχυρωμένη Αλικαρνασσό (Petronium) καί αποχώρησε, επιτρέποντας έτσι στούς ιππότες νά συνεχίσουν τήν αντιτουρκική τους δραστηριότητα στό Αρχιπέλαγος.
Τήν ίδια περίοδο, η Βενετία η οποία θέωρησε προδοτική τή διαγωγή των Ευρωπαίων, νά μήν τήν βοηθήσουν στόν πόλεμο κατά των μουσουλμάνων, παρότρυνε τόν Μωάμεθ Β' νά καταλάβει καί τήν Κάτω Ιταλία η οποία ανήκε στήν επικράτεια της Ελληνικής Αυτοκρατορίας καί δικαιωματικά τώρα ανήκε στόν κατακτητή αυτής της αυτοκρατορίας.
Ο Μωάμεθ συνέλαβε αμέσως τό νόημα καί απέστειλε τόν Γκεντίκ Αχμέτ ο οποίος αιφνιδιαστικά κατέλαβε τόν Υδρούντα (Otranto) στήν Απουλία, σκορπίζοντας τόν τρόμο στήν Ευρώπη καί ιδιαίτερα στόν βασιλέα της Νεαπόλεως (Napoli) Φερδινάνδο Α'. Ομως η μοίρα βοήθησε τούς Λατίνους, αφού πέθανε ο Μωάμεθ (1481) καί οι διάδοχοί του άρχισαν εμφύλιο πόλεμο, αναγκάζοντας τόν Αχμέτ νά εκκενώσει τό Οτράντο.
Τό επίκεντρο των πολεμικών διενέξεων αυτή τήν εποχή ήταν ο Μωριάς.
Οι  αδελφοί του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, Δημήτριος καί Θωμάς, φάνηκαν ανάξιοι των περιστάσεων καί δέν έκαναν τίποτα γιά νά εμποδίσουν τίς τουρκικές ορδές πού κατέλαβαν τήν Πελοπόννησο.
Αντίθετα, ορισμένοι οπλαρχηγοί αντιστάθηκαν καί πολέμησαν μέ γενναιότητα. Ο σημαντικότερος αυτών ήταν ο Κορκόδειλος Κλαδάς.
Οταν οι Βενετοί εσύναψαν ειρήνη μέ τούς Οθωμανούς, τούς παρέδωσαν καί τή Μάνη. Αυτή η κίνηση θεωρήθηκε προδοτική από τούς ντόπιους κατοίκους οι οποίοι μέ επικεφαλής τόν ατίθασο πολέμαρχο, εκδίωξαν τούς Οθωμανούς τουρμάρχες καί σουμπασίδες, καί κατέλαβαν τά φρούρια στό Τριγόφιλο, Οίτυλο, Καστανιά, Ανδρούσα, Πιάγα, Λεφτίνη καί Παπαφίγγο. Μέ τόν Κλαδά ένωσαν τίς δυνάμεις τους καί οι παλαίμαχοι στρατιωτικοί Θεόδωρος Μπούας καί Μέξας Μποζίκης. Μάλιστα γιά νά προκαλέσουν σύγχυση στίς βενετοτουρκικές σχέσεις, μαζί μέ τίς σημαίες μέ τό δικέφαλο αετό είχαν υψώσει καί σημαίες μέ τό λεοντάρι του Αγίου Μάρκου.
Οι Βενετοί πράγματι ταράχθησαν καί αφού έστειλαν απεσταλμένους στήν Πύλη γιά νά βεβαιώσουν ότι δέν είχαν σχέση μέ τά γεγονότα, συνέλαβαν τά μέλη των οικογενειών των αρχηγών των επαναστατών, ενώ επικύρηξαν τόν Κλαδά μέ 10000 υπέρπυρα.

Τόν Ιανουάριο του 1480, οι Τούρκοι αναγκάστηκαν νά επέμβουν. Δυνάμεις μέ επικεφαλής τόν σατζάκμπέη του Μοριά Σουλεϊμάν καί τό μπεηλέρμπεη της Ρούμελης Αλή Μπούμικο εισέβαλαν στή Μάνη καίγοντας καί λεηλατώντας. Ο Κλαδάς όμως κατάφερε στίς κλεισούρες του Οίτυλου, νά παγιδέψει καί νά αποδεκατίσει τίς δυνάμεις του Μπούμικο αναγκάζοντάς τον νά υποχωρήσει στήν Σπάρτη.
Νέες δυνάμεις δέκα χιλιάδων γενίτσαρων καί αζάπιδων υπό τή διοίκηση του Αχμέτ εισβάλλουν στή Μάνη καί επιτίθενται μέ επιτυχία εναντίον του Κλαδά στήν Καστανιά. Ο ατρόμητος πολέμαρχος κατέφυγε στό Πόρτο Κάγιο, όπου τόν παρέλαβαν τρείς γαλέρες της Νεάπολης καί τόν Απρίλη του 1480 κατέφυγε στήν Ιταλία. Ο Φερδινάνδος τόν υποδέχτηκε μέ τιμές καί ύστερα από ένα μήνα τόν έστειλε στή Βόρεια Ηπειρο, όπου ένωσε τίς δυνάμεις του μέ τόν γιό του Σκεντέρμπεη, Ιωάννη Καστριώτη καί απελευθέρωσαν τήν Χιμάρα.
Ο νέος μπεηλέρμπεης της Αυλώνας Σουλεϊμάν πασάς προσπάθησε μέ τρείς χιλιάδες νά ανακαταλάβει τή Χιμάρα αλλά κατατροπώθηκε από τούς Ελληνες καί συνελήφθη αιχμάλωτος. Δέκα χρόνια παρέμεινε η Χιμάρα ελεύθερη, μέχρι τό 1492 όταν ισχυρές τουρκικές δυνάμεις ερήμωσαν τήν περιοχή, αιχμαλώτισαν χιλιάδες Ηπειρώτες καί τούς μετέφεραν στά σκλαβοπάζαρα της Ανατολίας.

Γιά δύο δεκαετίες οι υπόδουλοι Έλληνες έζησαν μία σχετική περίοδο ηρεμίας, λόγω της εμφύλιας διαμάχης μεταξύ των δύο υιών του Μωάμεθ, του Βαγιαζήτ Β' καί του νεώτερου αδελφού του Τζέμ. Η αναμέτρηση των δύο αδελφών κλόνισε τήν οθωμανική αυτοκρατορία, αλλά δυστυχώς αυτή τήν κατάσταση δέν τήν εκμεταλλεύτηκαν οι Φράγκοι ηγεμόνες.
 Ο Τζέμ νικήθηκε στή μάχη του Γενί Σεχίρ τόν Ιούνιο του 1481 καί αφού περιπλανήθηκε καταδιωκώμενος στά όρη της Κιλικίας, ζήτησε άσυλο από τόν μάγιστρο της Ρόδου Πέτρο Δοβουσών.
Μάταιες απέβησαν οι προσπάθειες του μάγιστρου νά πείσει τούς Ευρωπαίους νά οργανώσουν σταυροφορία μέ επικεφαλής τόν Τζέμ, εναντίον του σουλτάνου αδελφού του Βαγιαζήτ Β'. Τελικά ο νεαρός Οθωμανός εστάλη στή Ρώμη, όπου ο πάπας Αλέξανδρος πού βρισκόταν σέ επαφή μέ τόν Βαγιαζήτ, ενεργώντας ύπουλα καί ανέντιμα τόν εφυλάκισε.
Εν τώ μεταξύ στό θρόνο της Γαλλίας είχε ανέβει ο Κάρολος Η', ο οποίος τό 1494 εκστράτευσε στήν Ιταλία καί από εκεί διακήρυξε ότι απώτερος στόχος ήταν η απελεύθερωσις της Ελλάδος (Grece) καί η στέψη του σάν βασιλέα των Γραικών (roi des Grecs):
"Il subjugera les italiens,
et passera de-la mer,
Entrera puis dedans la Grece
ou par sa vaillance proesse
Sera nomme le roi des Grecs."
Η προδοτική όμως στάση του πάπα, ο οποίος δηλητηρίασε τόν Τζέμ, εμπόδισε τόν Κάρολο νά οργανώσει συνασπισμό εναντίον των Τούρκων. Μάλιστα καί η Βενετία είχε εχθρική στάση απέναντί του καί εμπόδισε τήν επαναστατική προσπάθεια πού είχε ξεκινήσει στήν Ηπειρο καί η οποία είχε επικεφαλής τόν καθολικό αρχιεπίσκοπο Δυρραχίου Firmiano, τόν ανηψιό του τελευταίου αυτοκράτορα Ανδρέα Παλαιολόγο καί τόν Κωνσταντίνο Αριανίτη.
 Η ειρωνεία είναι ότι οι φήμες γιά σταυροφορία είχαν ενσπείρει τόν πανικό στίς τουρκικές φρουρές, σύμφωνα μέ τήν αναφορά του βενετού ναυάρχου Γριμάνη, οι οποίες διαλύονταν μόνο μέ τήν εμφάνιση του βενετικού στόλου. Ο Κάρολος όμως βλέποντας εχθρική συμπεριφορά στόν χριστιανικό συνασπισμό απέναντί του, εγκατέλειψε τήν προσπάθεια καί επέστρεψε στή Γαλλία.
Οι υπόδουλοι Ελληνες καί Αλβανοί απογοητευμένοι γιά μία ακόμα φορά, αντιμετώπισαν πάλι τά σκληρά προληπτικά μέτρα της Υψηλής Πύλης στήν Ηπειρο καί τήν Αλβανία. Γιά τήν ιστορία αξίζει νά αναδημοσιεύσουμε από τόν ακούραστο εργάτη της ιστορίας τόν Κωνσταντίνο Σάθα, τήν επίσημη πράξη πού υπογράφηκε στή Ρώμη, μεταξύ του Ανδρέα Παλαιολόγου καί του Καρόλου Η', σχετικά μέ τήν διαδοχή στό θρόνο της αυτοκρατορίας του Βυζαντίου, σέ περίπτωση πού επιτύγχανε η εκστρατεία του Καρόλου:
"Τό Σάββατον, 6 Φεβρουαρίου 1494, εν τη εκκλησία του Αγίου Πέτρου, ο Ανδρέας Παλαιολόγος Δεσπότης της Ρωμανίας είπεν ότι διά του θανάτου του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου, θείου αυτού, αποθανόντος ατέκνου, μένει αυτός μόνος άμεσος κληρονόμος της αυτοκρατορίας της Κωνσταντινουπόλεως καί ότι εξόριστος τη πατρίδος αυτού, εγκαταλελειμμένος υφ'όλων των Χριστιανών ηγεμόνων....παραχωρεί στόν αήττητο Γάλλων μονάρχη βασιλέα Κάρολο, τά επί της αυτοκρατορίας της Κωνσταντινουπόλεως καί της Τραπεζούντος δικαιώματα ....".
Βενετοτουρκικοί πόλεμοι (1499-1503)
Ο Βαγιαζήτ Β', έχοντας εξαλείψει τό εμπόδιο του αδελφού του καί σφετεριστή του θρόνου Τζέμ, αναθεώρησε τήν ως τότε εφεκτική του στάση έναντι των Βενετών. Τόν Ιούλιο του 1499 ισχυρός τουρκικός στόλος, υπό τή διοίκηση του καπουδάν Δαούδ πασά, εμφανίσθηκε στά δυτικά της Πελοποννήσου. Ο ίδιος ο σουλτάνος μετέφερε στή Στερεά τίς στρατιές καί τό πυροβολικό του. Ο βενετός αρχιναύαρχος Γριμάνης (Grimani) πού περιπολούσε στό Ιόνιο, ενισχύθηκε μέ πλοία των οποίων τή διοίκηση τήν είχε ο Λορεδάνος. Η ναυμαχία των δύο πανίσχυρων στόλων έλαβε μέρος ανοικτά του κάβο-Πάπα (ακρωτήριο Αράξου) καί ενώ ο Λορεδάνος συνεπλάκη μέ τή ναυαρχίδα του, μέ τόν περίφημο κουρσάρο Μπαράκ, ο Γριμάνης απέφυγε νά τόν βοηθήσει. Στά δύο πλοία των προαναφερομένων εκδηλώθηκε πυρκαγιά, καί χάθηκαν οι δύο γενναίοι ναυτικοί μέ τό σύνολο των πληρωμάτων τους. Ο κακεντρεχής Grimani οπισθοχώρησε, αφήνοντας αφύλακτη τήν είσοδο γιά τόν Κορινθιακό κόλπο καί επιτρέποντας τόν οθωμανικό στόλο νά εισέλθει καί νά αποκλείσει τό σημαντικότατο λιμάνι της Ναυπάκτου (Lepanto). Είχε ήδη καταφθάσει καί ο στρατός του Βαγιαζήτ καί έντρομοι οι πρόκριτοι της Ναυπάκτου Ιωάννης Μούσκος, Λοΐζος Δρακόπουλος καί Δημήτριος Μονάζης έπεισαν τόν βενετό διοικητή Moro νά παραδώση τήν πόλη. Οι Βενετοί έχασαν τό σημαντικό τους εμπορικό κέντρο καί εκτέλεσαν τόν υπαίτιο Moro μέ δημόσιο απαγχονισμό. Ο Βαγιαζήτ στό μεταξύ έκτισε δύο κάστρα στήν είσοδο του Κορινθιακού κόλπου (Ρίο καί Αντίρριο), τά οποία ονόμασε "Μικρά Δαρδανέλλια", πρίν φύγει γιά νά διαχειμάσει στήν Αδριανούπολη.

Τό επόμενο καλοκαίρι εμφανίσθηκε πάλι ισχυρός οθωμανικός στόλος, υπό τή διοίκηση του Δαούδ πασά καί του πρώην πειρατή Κεμάλ, στή Μεθώνη. Ο ακούραστος Βαγιαζήτ B', επικεφαλής των χερσαίων δυνάμεων βρισκόταν ήδη στό Λεοντάρι (Μεγαλόπολη) καί παρενοχλείτο από τούς stradioti (Ρωμηοί μισθοφόροι πολεμιστές), πού είχαν επικεφαλής τόν Γεώργιο Ράλλη, Νικόλαο Ρενέση, Νικόλαο Μενάγια κ.ά. Η πολιορκία διήρκεσε ένα μήνα καί στίς 10 Αυγούστου 1500, η Μεθώνη έπεσε ξαφνικά, όταν κάποιοι από τούς υπερασπιστές άφησαν αφύλακτο κάποιο τμήμα του τείχους καί πήγαν νά πανηγυρίσουν τήν είσοδο στό αποκλεισμένο λιμάνι τεσσάρων βενετικών κατέργων, πού είχαν σπάσει τόν αποκλεισμό. Ακολούθησε τριήμερη λεηλασία καί σύμφωνα μέ τήν αφήγηση ανώνυμου Ελληνα ιστορικού ο διοικητής, ο επίσκοπος, οι αξιωματικοί καί τό ένα τρίτο των κατοίκων σφαγιάσθηκαν ενώ οι υπόλοιποι κάτοικοι αιχμαλωτίσθηκαν γιά νά πουληθούν στα σκλαβοπάζαρα της Ανατολίας. Ο σουλτάνος μόλις μπήκε στήν πόλη, στάθηκε μπροστά σέ ένα χριστιανικό ναό καί αφού διέταξε νά τόν μετατρέψουν σέ τζαμί δήλωσε: "Διά τήν ανδρίαν του βεηλέρβεη Σινάν πασά καί τήν ορμητικήν έφοδον των γιανιτσάρων, ο θεός μοί έδωκεν τήν πόλιν τάυτην." Τόν πρώτο γενίτσαρο πού ανέβηκε στά τείχη τόν διόρισε φλαμπουριάρη (σαντζάκμπέη) καί του έδωσε 80000 δουκάτα. Η Κορώνη παραδώθηκε αμέσως, ενώ καί ο φρούραχος της Πύλου Κάρολος Κονταρίνης δέν τόλμησε νά προβάλει αντίσταση. Ολόκληρος ο Μοριάς χάθηκε γιά τούς Βενετούς μέ εξαίρεση τήν Μονεμβασιά καί τό Ναύπλιο.

Ακολούθησαν κάποιες κοινές επιχειρήσεις των Βενετών μέ τούς Ισπανούς. Στήν Ισπανία βασίλευαν οι περίφημοι Φερδινάνδος καί Ισαβέλλα πού είχαν διώξει τούς Μαυριτανούς από τά ευρωπαϊκά εδάφη καί φιλοδοξούσαν νά επικρατήσουν καί στήν ελληνική χερσόνησο. Γι'αυτό τό λόγο είχαν αποστείλει στόλο νά βοηθήσουν στόν κοινό αγώνα των χριστιανών έναντι των "απίστων", μέ διοικητές του ισπανικού στόλου τούς ονομαστούς ναυάρχους Petro Navarro καί Gonzalo Fernandez de Cordoba. Ομως, εκτός από τήν κατάληψη της Λευκάδας (Αγίας Μαύρας) καί τής Κεφαλληνίας, ο ενωμένος χριστιανικός στόλος δέν κατάφερε τίποτα αξιόλογο καί περιορίσθηκε σέ λεηλασίες παράκτιων περιοχών στή Χαλκιδική καί στή Μικρά Ασία. Τό 1503 η Γαληνοτάτη υπέγραψε μέ τήν Υψηλή Πύλη συνθήκη ειρήνης. Κερδισμένος πάλι ήταν ο σουλτάνος πού έβλεπε τούς Λατίνους νά στερούνται ολοένα καί περισσότερες κτήσεις στή Ρουμελία. Οικονομικά όμως υπέφεραν καί οι δύο δυνάμεις από τούς πολέμους καί ιδιαίτερα η Δημοκρατία καθώς όχι μόνο έχασε τά εμπορικά κέντρα της Μεθώνης, Κορώνης καί Ναυπάκτου, αλλά είχαν ανοίξει μέ τίς περίφημες πορτογαλικές καί ισπανικές ανακαλύψεις άλλοι δρόμοι εμπορίου, υποβαθμίζοντας έτσι τόν δικό της ρόλο.

Γιά τούς Ελληνες όλες αυτές οι περιπέτειες σήμαιναν ακόμα περισσότερη μείωση πληθυσμού λόγω των σφαγών αλλά καί λόγω των αναγκαστικών μετακινήσεων κυρίως πρός τά νησιά τωυ Ιονίου πού βρίσκονταν υπό βενετική κατοχή. Ιδιαίτερα η Πελοπόννησος καί η Ηπειρος
οδηγούταν σέ μία περίοδο φτώχειας καί αθλιότητας. Τούρκοι έποικοι (μετανάστες) έρχονταν καί κατοικούσαν ελληνικές περιοχές, διώχνοντας από τίς πατρογονικές τους εστίες τούς ντόπιους, αλλοιώνοντας τήν κοινωνική δομή καί καταστρέφοντας τήν πολιτιστική παράδοση. Εκκλησίες βεβηλώνονταν ή μετατρέπονταν σέ τζαμιά, αρχαία μνημεία καταστρέφονταν ή υφαρπάζονταν από τυχοδιώκτες, χριστιανοί γιά νά αποφύγουν τίς ταπεινώσεις καί τήν δουλεία γίνονταν μουσουλμάνοι.
Η χώρα πού γέννησε τήν δημοκρατία καί ύψωσε τήν αξία του ατόμου, γέμιζε σκλαβοπάζαρα, υποβάθμιζε τή ζωή καί τήν ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η χώρα πού είχε τούς πιό πλούσιους υπηκόους όταν ήταν αυτοκρατορία, είχε τώρα υπηκόους σκλάβους καί ρακένδυτους, η χώρα πού δίδαξε τίς επιστήμες στόν υπόλοιπο κόσμο, ήταν τώρα βουτηγμένη στήν αμάθεια καί στήν αγραμματοσύνη.
Τά παλάτια καί τά μέγαρα έδωσαν τή θέση τους στίς παράγκες καί στά φτωχοκάλυβα. Τό πανδιδακτήριον καί τα πανεπιστήμια της Κωνσταντινούπολης σώπασαν.
Η αρχαΐζουσα ελληνική γλώσσα πού μιλούσε ο τελευταίος αυτοκράτορας μετατράπηκε σέ μία άθλια φραγκοαρβανιτορωμέϊκη γλώσσα. Τά παιδιά των φιλοσόφων, των μαθηματικών, των θεολόγων, των ιστορικών γίνονταν αγρότες, ψαράδες, υπηρέτες, ναυτικοί στά κάτεργα, γίνονταν ραγιάδες (κτήνη). Τήν ίδια περίοδο πού οι Ευρωπαίοι μέ τήν διδασκαλία των βυζαντινών λογίων μάθαιναν γιά τόν Πλάτωνα καί τόν Αριστοτέλη καί δημιουργούσαν μία Αναγέννηση, οι Ελληνες μόλις πού διατηρούσαν τήν ταυτότητα καί τή μνήμη τους μέσα από θρύλους, παραδόσεις, δημοτικά τραγούδια καί ψαλτήρια. Οι Ελληνες πού άλλοτε αποκαλούσαν τούς αλλοεθνείς βαρβάρους καί τούς περιφρονούσαν γιά τήν αμάθειά τους, τώρα έβλεπαν ιδιαίτερα τούς Φράγκους μέ δέος καί τούς ικέτευαν γιά βοήθεια. Τά κορίτσια αρπάζονταν από τούς γονείς τους καί οδηγούνταν στά χαρέμια όπου ατιμάζονταν από τούς αγάδες, ενώ τά αγόρια οδηγούνταν στά στρατόπεδα των γενιτσάρων γιά νά πολεμήσουν τήν πίστη των γονιών τους. Οι απόγονοι των υπερήφανων Σπαρτιατών τώρα έσκυβαν τό κεφάλι όταν περνούσε δίπλα τους κάποιος αγάς. Τούς αυτοκράτορες της Βασιλεύουσας, πού θεωρούνταν ανώτεροι από όλους τούς άλλους ηγεμόνες καί ενέπνεαν δέος καί σεβασμό, τούς διαδέχτηκαν οι δουλικοί φαναριώτες πού έτρεμαν στό άκουσμα του ονόματος του σουλτάνου. Η περίοδος του 16ου αιώνα θεωρείται η σκοτεινότερη περίοδος της ιστορίας της πατρίδας μας. 
 
ΚΑΙ Η ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΙ ΠΟΙΟ ΠΙΘΑΝΗ  ΜΕ ΤΑ ΟΡΛΩΦΙΚΑ 
ΣΗΜΑΔΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΦΑΓΗΣ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΥΦΙΕΡΟ 
 Καταστολή της επανάστασης από τούς Τουρκαλβανούς - 1770
Η επανάσταση στό ξεκίνημά της στέφθηκε μέ επιτυχία, αφού οι εμπειροπόλεμοι οπλαρχηγοί σέ Ρούμελη καί Μοριά αντιμετώπισαν μέ ευκολία τούς ντόπιους Τούρκους πού ήταν αγύμναστοι, μαλθακοί καί είχαν αφήσει τά οχυρά τους σέ ελεεινή κατάσταση. 
Οι επαναστάτες διέπραξαν πολλές αγριότητες εις βάρος των μουσουλμανικών πληθυσμών, γεγονός πού ενίσχυσε τήν αντίσταση καί τό μίσος των Οθωμανών. Ο σουλτάνος έδωσε εντολή νά εισβάλουν από τήν Αλβανία τά εμπειροπόλεμα στίφη των Τουρκαλβανών (Αλβανών μουσουλμάνων) γιά νά καταστείλουν τήν επανάσταση. Αρχηγοί ορίσθηκαν ο Σουλεϊμάν μπέης καί ο Αχμέτ μπέης οι οποίοι εξουδετέρωσαν τούς οπλαρχηγούς του Βάλτου, της Θεσσαλίας καί των Αγράφων καί προέβησαν σέ αγριότατες σφαγές στίς πόλεις καί τά χωριά πού συναντούσαν. Σύμφωνα μέ τόν Λαρισαίο ιστορικό της εποχής Κωνσταντίνο Κούμα: "Από όλες τίς πόλεις της Ρωμελίας καμμία δέν είδε τραγικωτέρας σκηνάς παρά η Λάρισσα. Ο Αγά πασάς εσύναξε στήν αυλή του τρείς χιλιάδες Τρικκαίους καί επρόσταξεν τόν όλεθρο των αόπλων καί ακάκων τούτων ανθρώπων. Ήρχισεν η κατ'αυτών πυροβόλησις. Όσοι έφευγαν από τήν αυλήν εφονεύοντο εις τούς δρόμους. Εις μίαν ημέραν η πόλις εγεμίσθη νεκρών καί τά ρείθρα του Πηνειού εβάφησαν από τό αίμα των άθλιων Τρικκαλινών. Οι Λαρισσαίοι δέν εδοκίμασαν μετριώτερα. Οι γιανίτσαροι ετουφέκιζαν καθ'εκάστην δέκα χριστιανούς...."

Οι Αρβανίτες πέρασαν τόν Αχελώο ενώθηκαν μέ τήν τούρκικη φρουρά του Βραχωρίου (Αγρινίου) καί νίκησαν στό Αγγελόκαστρο τούς Γριβαίους (Χρήστο καί Τσέγιο) καί τον Λαχούρη οι οποίοι αντιστάθηκαν μέ 300 παλληκάρια, εναντίον χιλιάδων Τούρκων καί Αλβανών γιά πολλές ώρες καί στό τέλος όταν επιχείρησαν έξοδο, σκοτώθηκαν όλοι εκτός από έξι οι οποίοι κατόρθωσαν νά διαφύγουν. Τά πτώματα των νεκρών έμειναν άταφα καί τά κεφάλια των Γριβαίων καί του Λαχούρη τά περιέφεραν στά γύρω χωριά. Εκτοτε η θέσις όπου έπεσαν οι τριακόσιοι ονομάζεται "των Γριβαίων τά κόκκαλα". Τήν ίδια τύχη είχαν καί οι κάτοικοι του Αιτωλικού, του Μεσολογγίου, ενώ οι Ρώσοι παρακολουθούσαν απαθείς καί ατάραχοι τίς σφαγές. Αυτή τήν κατάσταση τήν έχουμε βιώσει πολλές φορές, καί πρέπει νά καταλάβουμε ότι στά κράτη δέν υπάρχουν φιλίες καί συμμαχίες καί ότι κάνουμε πρέπει νά τό κάνουμε μέ τίς δικές μας καί μόνο μέ τίς δικές μας δυνάμεις.
Τόν Απρίλιο του 1770, οι Αλβανοί είχαν περάσει τόν Ισθμό καί κατευθύνονταν στήν Τριπολιτσά τήν οποία πολιορκούσαν Ρώσοι καί Ελληνες μέ γενικό διοικητή τόν Μπαρκώφ. Στίς "λεγεώνες" των Μανιατών, οι οποίοι σημειωτέον αρέσκονταν νά αυτοαποκαλούνται Σπαρτιάτες, είχαν προστεθεί τά ένοπλα σώματα των Κολοκοτρωναίων, του Ντάρα, του Θιακού, του Ρούση, του Κόδρα, του Μαντζάρη κ.ά. 
Οταν όμως εμφανίσθηκαν οι πρώτες δυνάμεις των Αλβανών, οι Τούρκοι πολιορκημένοι έκαναν έξοδο καί κατάφεραν καίριο πλήγμα εναντίον των πολιορκητών στά Τρίκορφα. Γυρίζοντας πίσω στήν Τριπολιτσά, οι Τουρκαλβανοί ξέσπασαν τό μένος τους στούς κατοίκους, σκοτώνοντας περίπου 3000 Ρωμηούς καί τόν αρχιεπίσκοπο Ανθιμο.

Ακριβώς τήν ίδια τύχη είχαν καί οι κάτοικοι των Πατρών, όταν τή νύκτα της Μεγάλης Παρασκευής, καθώς περιέφεραν τόν επιτάφιο, δέχθηκαν επίθεση από τούς Αλβανούς εισβολείς καί από τούς ντόπιους Τούρκους πού ήταν κλεισμένοι στά κάστρα του Ρίου καί της Πάτρας. Στή συνέχεια κατελήφθησαν οι πόλεις της Ηλείας, ενώ όσοι κάτοικοι μπόρεσαν βρήκαν καταφύγιο στή Μάνη καί στά Επτάνησα. 
Η επανάσταση κατέρευσε γρήγορα στή βόρεια Πελοπόννησο, ενώ οι Τουρκαλβανοί συνέχισαν τό καταστρεπτικό τους έργο στά Καλάβρυτα, στή Χαλανδρίτσα, στή Δημητσάνα, στή Βοστίτσα (Αίγιο) καί αλλού. Παραθέτω απόσπασμα από τήν αφήγηση του Τούρκου Μωραΐτη Σουλεϊμάν Πενάχ εφέντη, σχετικά μέ τήν άλωση των Καλαβρύτων: "Στό ένα κέρας των δυνάμεων διορίστηκε ο Αρβανίτης Τσαπάρ Σουλεϋμάν καί στό άλλο ο τρομερός Πάπολης (Παπούλιας). Καί η πλευρά του Τσαπάρ αργότερα ήρθε στήν άλλη πλευρά πού ήταν διορισμένος ο Πάπολης καί κατέλαβε όλο τόν καζά (επαρχία) καί έδωσε στούς ρεαγιάδες (κτήνη) ράη (προσκύνημα) καί καλοπιάσματα καί έσφαξε όλη τή φρουρά καί αποκατέστησε τήν τάξη στόν καζά αυτόν." Στήν διπλανή στήλη διαβάζουμε γιά τά διαδραματισθέντα στήν Τρίπολη όπως τά έζησε ο αυτόπτης μάρτυρας Αντώνιος Πετρίδης.
"... οι δέ νικήσαντες (Τουρκαλβανοί) καί θυμού εμπλησθέντες πολλούς ή μάλλον ειπείν πάντας τούς εκεί χριστιανούς ανείλον μαχαίρα. Από τούς οποίους ιδού φανερώνω καί τούς συγγενείς μου, πρώτον τόν πατέραν μου, τόν αδελφό του, καί θείον μου Οικονόμον, τόν αδελφό μου Κωνσταντίνον, τόν θείο μου Παρασκευά Ρογάρην καί επιλοίπους. Τόση άδικος σφαγή έγινεν εις αυτήν τήν δύστηνον χώραν, ώστε οπού αι οικίαι καί δρόμοι εγέμισαν αίμα... εκκλησίαι, μοναστήρια καί σχολεία κατεσκάφθησαν καί ηφανίσθησαν, άπειρα πλήθη αθλίων χριστιανών δορυάλωτοι καί αιχμάλωτοι γενόμενοι καί εις τά πέρατα της οικουμένης διασπαρέντες αγεληδόν ως άλογα ζώα απεμπωλούντο..."
Οι στρατιωτικές αποτυχίες των αδελφών Ορλώφ στα φρούρια της Κορώνης καί της Μεθώνης, συνοδεύτηκαν από τήν κάθοδο στη Μεσσηνία καί τή Λακωνία του Χατζή Οσμάν μπέη μέ δεκαέξι χιλιάδες άνδρες, οι οποίοι καταλάμβαναν τήν μία πόλη μετά τήν άλλη, παραδίδοντάς τις στή φωτιά καί τή στάχτη.  
"Οι Τουρκαλβανοί κατακλύσαντες τάς Πελοποννησιακάς πεδιάδας υπό τόν Χατζή Οσμάν πασάν κατέστειλον πανταχού τήν επανάστασιν διά πυρός καί σιδήρου. 
Οι δειλοί Ρώσοι, οίτινες έως τότε επηγγέλοντο τούς ελευθερωτάς, όχι μόνο έλυσαν τήν πολιορκίαν των φρουρίων καί εξεκένωσαν αμαχητί τήν Πύλον, αλλά εγκατέλιπον κατά τόν πλέον ανήθικον τρόπον εις τήν μάχαιραν των Τούρκων τους δυστυχείς Ελληνικούς πληθυσμούς. Εις μάτην ούτοι εζήτουν άσυλον εις τά ρωσικά πλοία, από των οποίων παρετήρουν μετ'απάθειας τήν σφαγήν των γυναικοπαίδων εις τήν παραλίαν..."  
(Βλέπουμε από τήν αφήγηση του Μανιάτη ιστορικού Δασκαλάκη, πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, καθώς τά ίδια ακριβώς γεγονότα θά παρατηρούσαν οι σύμμαχοί μας Αγγλοι καί Γάλλοι στήν προκυμαία της Σμύρνης, εκατόν πενήντα χρόνια αργότερα).

Οι μόνοι πού πολέμησαν μέ επιτυχία ήταν οι εμπειροπόλεμοι Μανιάτες, οι οποίοι οχυρώθηκαν στόν Αλμυρό καί περίμεναν τήν άφιξη του εχθρού πού είχε αναλάβει νά καθυστερήσει ο Ιωάννης Μαυρομιχάλης.
Ο Μαυρομιχάλης μέ αποδεκατισμένο τό στράτευμά του, κλείσθηκε μέ 23 άλλους συντρόφους του στόν "Μελίπυργο" καί αγωνίσθηκε γιά δύο μερόνυκτα εναντίον χιλιάδων Τουρκαλβανών. Καί οι 24 Μανιάτες σκοτώθηκαν, μέ τελευταίο τόν αρχηγό τους καί τόν γιό του, δίνοντας έτσι πολύτιμο χρόνο στούς συμπατριώτες τους νά οργανώσουν τήν άμυνά τους. Στή συνέχεια ο Τούρκος πασάς στρατοπέδευσε στόν Αλμυρό καί σίγουρος γιά τή νίκη του οργάνωνε τά σχέδιά του.
Οι Μανιάτες όμως, κατά τήν διάρκεια της νύκτας, ανδρες καί γυναίκες, αιφνιδίασαν τόν εχθρό, εξολοθρεύοντας χίλιους περίπου Τουρκαλβανούς καί παίρνοντας έτσι εκδίκηση γιά τό χαμό του αγαπημένου τους καπετάνιου. Τόν Μάϊο του 1770, ο Χατζή Οσμάν επανήλθε από τά ανατολικά της Μάνης καί κατέλαβε τό Γύθειο, ενώ στόν πύργο των Καλκανδήδων, συνάντησε ισχυρή αντίσταση από τούς εβδομήντα συγγενείς καί φίλους της οικογένειας, τούς οποίους καί εξολόθρευσε μέχρι ενός. Η επόμενη σύγκρουση έγινε στό Σκουτάρι όπου τρείς χιλιάδες Μανιάτες, πάλι μέσα στή νύκτα, επιτέθηκαν στό οθωμανικό στρατόπεδο μέ γυμνά σπαθιά καί αποδεκάτισαν τούς Τούρκους, οι οποίοι έχασαν παραπάνω από τούς μισούς άνδρες, μεταξύ των οποίων καί τόν αρχηγό τους Χατζή Οσμάν.
Διαβάστε περισσότερα...

20.7.12

Την Δευτέρα η παραλαβή της οριστικής Μελέτης του Ι.Ν.Μεταμόρφωσης του Σωτήρος

ΤΙΜΑ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΟΥ Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΠΥΛΟΥ –ΝΕΣΤΟΡΟΣ  ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΑΦΑΝΤΑΡΗΣ !
Με διαδικασίες ΕΧΠΡΕΣ τρέχουν οι εξελίξεις γύρω από την διαμόρφωση του Περιβάλλοντος χώρου του ιστορικού μας Ιερού Ναού μεταμόρφωσης του Σωτήρος .
Σύμφωνα με  την πληροφόρηση που έχουμε την  Δευτέρα θα παραδοθεί στον Δήμο Πύλου –Νέστορος  η οριστική Μελέτη του έργου και την Τρίτη με την μορφή του επείγοντος θα εισαχθεί στην οικονομική επιτροπή προς έγκριση και άμεση δημοπράτηση του έργου .
Διαβάστε περισσότερα...

19.7.12

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ - «Βραδιές Πολιτισμού 2012» στον Δήμο Πύλου -Νέστορος!


Ο Δήμος Πύλου-Νέστορος και η Κοινωφελής Επιχείρηση διοργανώνουν τις «Βραδιές Πολιτισμού 2012» και προσκαλούν όλους, συνδημότες κι επισκέπτες, να απολαύσουν όμορφες καλοκαιρινές βραδιές γεμάτες κέφι και διασκέδαση, γεμάτες από το μεθυστικό άρωμα της Μεσσηνιακής γης και της Μεσογειακής διατροφής.
Για μια ακόμα χρονιά, από τα μέσα Ιουλίου έως τα τέλη Αυγούστου, αναπτύσσεται έντονη πολιτιστική δραστηριότητα, που σκοπό έχει τη διαμόρφωση ποιοτικών και δημιουργικών πολιτισμικών αξιών, καθώς και την καλλιέργεια του πνευματικού και καλλιτεχνικού επιπέδου της περιοχής.
Στις «Βραδιές Πολιτισμού 2012» διακρίνει κανείς την πολύμορφη πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής. Μουσική, χορός, λαογραφία, γαστρονομία, θέατρο και παραστάσεις για τα παιδιά συνθέτουν την πολιτιστική βεντάλια των εκδηλώσεων του Δήμου Πύλου – Νέστορος για φέτος το καλοκαίρι.
Ο Δήμαρχος, κ. Δημήτρης Καφαντάρης εύχεται σε όλους «Καλό καλοκαίρι και καλή διασκέδαση».
Διαβάστε περισσότερα...

Παίρνει σάρκα και οστά η Ανάπλαση του Ι.Ν.Μεταμόρφωσης του Σωτήρα

Σύμφωνα με «στανταρισμένες πληροφορίες μας » την ερχόμενη Τρίτη συζητείται στην Οικονομική επιτροπή του Δήμου Πύλου –Νέστορος  η έγκριση των οικονομικών όρων της προκήρυξης ανάπλασης του περιβάλλοντος χώρου του ιστορικού μας Ναού Μεταμόρφωσης του Σωτήρος.
Μετά την έγκριση της Δαπάνης ακολουθεί άμεσα η προκήρυξη του έργου και η εγκατάσταση εργολάβου.
Εδώ πρέπει να συγχαρούμε δημόσια την δημοτική αρχή και όσους «πάλεψαν » για την υλοποίηση αυτού του έργου ( τα ονόματα των οποίων θα δημοσιευτούν  για τους …ιστορικούς  του  μέλλοντος  με την ολοκλήρωση του έργου ).
Διαβάστε περισσότερα...

17.7.12

Άγνωστες ιστορίες από τον Δήμο Σκαρμιγκος !

H  ΠΡΩΤΗ ΑΠΟΓΡΑΦΗ ΤΗΣ  ΕΛΛΑΔΑΣ  1834 - 35
                                        Κάτοικοι                       Οικογένειες 
Δ.Σκάρμιγκος                          603                                         127      
Σκάρμιγξ  (Ευεργετίδα)                      122          25
Πισπίσια                      60          12
Νάσια                        15                   3
Μανιάκι                    152           25
Κοντογόνι                   75           19
Μαργέλη                    33             9
Μηλιώτη                     57           13
Βλάσι                          89           21
Πρόκειται για την πρώτη απογραφή που έγινε στα χρόνια του Oθωνα (1834-35) και βρήκε την Eλλάδα με 156.823 οικογένειες και 693.592 κατοίκους
Στα  1836  δημιουργείται  ο    Δήμος  Σκάρμιγκας.
 
Περιελάμβανε τα χωριά Σκάρμιγκα  ( Ευεργέτιδα) Πρωτεύουσα ,  Νάσια , Μανιάκι , Κοντογόνι , Βλάσι , Μαργέλι , Μηλιώτη , Μπέσα  ή Μπέζια .
Δέν αναφέρεται  Δήμαρχος  και εισπράκτωρ  ( ΦΕΚ , αρ. φύλ. 80 , της  20 Δεκεμβρίου 1836 , σελίδα 21 παραρ.)
Στίς  7 (19 ) Μαρτίου 1837  με Β.Δ. διωρίσθη  Δήμαρχος  ο Ιωάννης Βάγκαλης και δημαρχιακοί Πάρεδροι  της  ( Πρωτεύουσης ) δηλαδή της έδρας του Δήμου οι Ιωάννης Μυλωνάς και Ιωάννης  Μολάος , ειδικοί  δε Δημαρχιακοί Πάρεδροι οι Κ. Πανταζόπουλος (Μανιακίου)  Παν. Κάτσιας     ( Πισπίσια )  πού σημειώνεται όμως στον  πίνακα των Δήμων στα 1836  ως υπαγόμενον στο Δήμο Κορυφασίου  ( ΦΕΚ, αρ. 11 , 17 Μαρτίου 1837,  σελ. 47 β)
Στίς  9 ( 22 ) Σεπτεμβρίου ) 1837 διωρίσθη  δημοτικός εισπράκτωρ  ο Νικόλαος Κωστόπουλος (ΦΕΚ. αρ. φύλ. 33.  2 Οκτ. 1837 ,σελ. 133 α.)   (ο οποίος κατάγετο απο το χωριό μας.)  Υπηρέτησε δέ καθ,όλην την  διάρκειαν του αγώνος στρατιωτικώς και  ώς Δημοπρόκριτος.
 Ο  Δήμος  Σκάρμιγκα συνχωνεύθηκε στά 1840  μετά τα αιματηρά επεισόδεια  της στασίασης των κατοίκων του Δήμου Βουφράδος  που σε αυτόν  υπήγοντο τα χωριά  Βουφράσιο (Χατζή ) ,Αρναούτογλι , Γκρούστεσι , Βελή , Δάσος των Χιλίων χωριών , Οσμάναγα , Μύλοι  του Χατζή  με έδρα του Βλαχόπουλου. Ώς Δήμαρχος υπηρέτει ο Α.Φράγκος και ως  εισπράκτωρ ο Κ.Βάλιας ( ΦΕΚ . αρ. φύλ. 80 . 28  Δεκ.1836  σελ. 20 παραρτημα.)


Δοιάκι  Εφημερίδα της Κυβέρνησης 1833-1847

ΔΗΜΟΣ   ΣΚΑΡΜΙΓΚΑ  
ΕΔΡΑ
   ΕΥΕΡΓΕΤΙΔΑ
Τίτλος:
Δυνάμει β. αποφάσεως των 7 (19) Μαρτίου...
Τίτλος τμήματος:
Διορισμοί.
Περιέχεται στο:
Εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου
της Ελλάδος. Αρ.11, 17/03/1837, σ.47


Θέματα:
Κάτσας, Π.--Διορισμοί--Εκλεγμένες Αρχές-
-Ειδικοί Πάρεδροι--Πισπίσα--1837
Ντουβάλης, Κ.--Διορισμοί--Εκλεγμένες Αρχές-
-Ειδικοί Πάρεδροι--Βλάσση--1837
Ρότσος, Α.--Διορισμοί--Εκλεγμένες Αρχές-
-Ειδικοί Πάρεδροι--Μηλιώτη--1837
Πανταζόπουλος, Κ.--Διορισμοί-
-Εκλεγμένες Αρχές--
Ειδικοί Πάρεδροι--Μανιάκι--1837
Βάγκαλης, Ι.--Διορισμοί-
-Εκλεγμένες Αρχές--Δήμαρχοι--Σκάρμιγκας--1837
Μυλωνάς, Κ.--Διορισμοί-
-Εκλεγμένες Αρχές--
Δημαρχικοί Πάρεδροι--Ευεργέτιδα--1837
Μόλαος, Ιωάννης
--Διορισμοί-
-Εκλεγμένες Αρχές-
-Δημαρχικοί Πάρεδροι--Ευεργέτιδα--1837
Διορισμοί
Εκλεγμένες Αρχές
Αγγελίες
1837
Δήμαρχοι
Δήμοι
Ειδικοί Πάρεδροι
Δημαρχικοί Πάρεδροι
Πισπίσα
Βλάσση
Μηλιώτη
Σκάρμιγκας--Δήμος--1835-1840-
(Ευεργέτιδα--Έδρα Δήμου )
Ευεργέτιδα
Μανιάκι

 Στα  1838  ως  Γραμματεύς του Δήμου  υπηρέτει  ο  Βασίλης   Μανιάτης , όστις συλληφθείς  ώς  ένοχος  αποστασίας  ωδηγείτο πρός  ανάκρισιν  από τους  χωροφύλακες .
 Τότε εξηγέρθησαν  οι  Δημότες και επιτεθέντες  απέσπασαν τον  συνδημότη τους  Βασίλη  Μανιάτη  , ταυτόχρονα όμως  συλλαβόντες   και δύο - τρείς Χωροφύλακας προεκάλεσαν  γενίκευση  της  στάσεως .
 Η ενέργεια  αύτη των χωρικών κατηγγέλθη  από τον φιλοκυβερνητικόν   Δήμαρχο  Tρίκκης , Αναγν. Πουλόπουλον  και εκινητοποιήθησαν Δύο φάλαγγες Βαυαρών και εθελοντών  Μανιατών , Εμπλιακιωτών , Θουριατών κλπ. συνολικής  δυνάμεως  600 - 700 ανδρών πρός  καταστολήν  της  ανταρσίας των κατοίκων  των Δήμων  Βουφράδος , Σκάρμιγκα , Βίαντος , Αιγάλεω , και Πηδάσου .
Οι ( στασιαστές ) ανερχόμενοι εις  600  περίπου κατεδιώχθησαν και τελικώς διελύθησαν  ,
ενώ  ό  άμαχος  πληθυσμός σύν γυναιξί και  τέκνοις   εγκατέλειψε  τα χωριά  πού άδειασαν κυριολεκτικά  . 
Συνελήφθησαν   26  άτομα  και εφονεύθησαν  ή τραυματίσθηκαν
κάπου  10 - 15 χωρικοί  όπως  έγραφεν  Αθηναική  εφημερίδα της εποχής
( Εφημερίς  Ο  Ελληνικός  Ταχυδρόμος , αρ. φυλ. 57. στίς 7 Αυγούστου 1838 σελίδα 437 και φιλικά προσκείμενη  στο καθεστώς των Βαυαρών .
 Στην εκστρατεία  αυτή των  Βααυρών  πήραν μέρος οι Δήμαρχοι  Τρίκκης  Αναγν. Πουλόπουλος , Θουρίας  Κων. Δικαίος  καθώς και ο ειρηνοδίκης   τότε   Εμπλακίων  και  κατόπιν  πολλάκις  Βουλευτής  Γεωργ. Περρωτής , επικεφαλής  300  περίπου  Θουριωτών και  Εμπλακιωτών  οπαδών  και φίλων του. 
Οι  συλληφθέντες που δεν είναι  γνωστά τα ονοματεπωνυμά τους   26 παράγοντες και  παλαιοί  αγωνιστές του 21  ώς  ένοχοι  εισήχθησαν στό συνεδριάζον στήν  Καλαμάτα  τότε  στρατοδικείον , αλλά το  αποτέλεσμα της  Δίκης δέν είναι γνωστόν , γιατί δεν  σώθηκαν  πηγές   έντυπες  'η  χειρόγραφες .
Στά  1840  κατά την συνχώνευση των Δήμων  της Πυλίας με το από  30  Αυγούστου Β.Δ. στό Δήμο Βουφράδος  ή Βουβράσου υπήχθησαν και τα χωριά Φουρτζή , Ανω και Κάτω Κρεμμύδια  του τότε καταργηθέντος  Δήμου Αιγάλεω , Ζαίμογλι , Κουρτάκι , Μίσκα , Πελεκανάδα , Καρακασίλι , Δάρα του Δήμου  Βίαντος , Σκάρμιγκα ,  Πισπίσια , Νάσια , Μανιάκι , Κοντογόνι , Μαργέλι , Βλαχόπουλο ,  Ρούτσι του Δήμου Σκάρμιγκος .
Συνολικά  στα 1840  ο Δήμος είχε  2.996  κατοίκους.

Ας δουμε όμως αναλυτικά τα αιματηρά γεγονότα

Ο Βασίλης Μανιάτης εκφράζοντας την λαική δυσφορία απέναντι στο φορομπηχτικό σύστημα των Βαυαρών έβρισε και προπηλάκισε στο Βλαχόπουλο τον εισπράκτορα της κυβέρνησης που ήρθε για να εκτελέσει τα εντάλματα αναγκαστικής είσπραξης των φόρων.
Αυτός κατήγγειλε τον προπηλακισμό του στον μοίραρχο ο οποίος διέταξε την σύλληψη του Μανιάτη και την προσαγωγή του στον αστυνομικό σταθμό με την κατηγορία της αποστασίας με επίσημη αιτιολογία ότι ξεσηκώνει τους χωρικούς σε ανυπακοή και στάση.
Για την σύλληψη του Μανιάτη κατέφθασε στην περιοχή ένα απόσπασμα από εννέα χωροφύλακες οι οποίοι τον συνέλαβαν και ξεκίνησαν να τον οδηγήσουν στην Μεθώνη.Ο Βασίλης Μανιάτης ζήτησε την βοήθεια των χωρικών ,αυτοί έστησαν ενέδρα στο απόσπασμα στην θέση καμάρι στο Χατζή, επιτέθηκαν στους χωροφύλακες κατορθώνοντας να τον ελευθερώσουν και ταυτόχρονα συνέλαβαν και κράτησαν ομήρους τρείς από αυτούς.
Τα χωριά του δήμου παίρνουν πολεμικό χρώμα ,οι κάτοικοι ξεσηκώνονται και αρνούνται να πληρώσουν φόρους αλλά και την απελευθέρωση των ομήρων.
Την τάξη αναλαμβάνει να την επιβάλλει ο αντισυνταγματάρχης Μάξ Φέδερ που βρισκόταν στην Μεθώνη.
Τα χωριά του δήμου βρίσκονται πλέον σε εμπόλεμη κατάσταση, την ανυπακοή τους αρχίζουν να την στηρίζουν όλοι οι όμοροι δήμοι με πρωτοπόρο τον δήμαρχο Βίαντος Γ.Μοσχοβίτη άτομο εκ φύσεως επαναστάτη και εμφορούμενο από αντιβαυαρικά αιθήματα.
Τον Μοσχοβίτη τον ακολουθούν οι δήμαρχοι Πηδάσου και Αιγάλεω, τα χωριά της περιοχής περνάνε όλα στα χέρια των επαναστατών
Στις 3 Αυγούστου ο διοικητής της περιοχής Γ.Σούτσος κάνει σύσκεψη με τον Φέδερ και αποφασίζει να κτυπήσει τους επαναστάτες .
Το πρωί της 4ης Αυγούστου κινείται προς την επαναστατημένη περιοχή μαζί με τις δυνάμεις του Φεδερ και των φιλοβαυαρών δημάρχων Τρίκκης Αναγν. Πουλόπουλον , Θουρίας  Κων. Δικαίο  καθώς και του ειρηνοδίκη  τότε   Εμπλακίων  και  κατόπιν  πολλάκις  Βουλευτή  Γεωργ. Περρωτή , επικεφαλής  300  περίπου  Θουριωτών και  Εμπλακιωτών φίλων και οπαδών του,που έσπευσαν να στηρίξουν τις φιλοκυβερνητικές δυνάμεις.
Η μεγάλη σύγκρουση έγινε ανάμεσα στα χωριά Σουληνάρι και Χανδρινού όπου οι επαναστάτες νικήθηκαν και υποχώρησαν άτακτα.
Την επομένη ημέρα 5 Αυγούστου οι επαναστάτες ,ανασύνταξαν τις δυνάμεις τους και συγκρούστηκαν πάλι ανάμεσα στα χωριά Χατζή και Φουρτζή στην θέση Γούβες όπου γνώρισαν και πάλι συντριπτική ήττα. 
Στις συγκρούσεις ανάμεσα στα φιλοκυβερνητικά στρατεύματα και τους επαναστατημένους χωρικούς έχασαν την ζωή τους 6 επαναστάτες και συνελήφθησαν 26 οι οποίοι οδηγήθηκαν στο στρατοδικείο που συνεδρίαζε στην Καλαμάτα.
Οι δίκες διήρκησαν περίπου τρία χρόνια ,αλλά το αποτέλεσμα των δικών δεν έχει γνωστό γιατί δεν υπάρχουν έντυπες ή χειρόγραφες πηγές
Μετά την καταστολή της εξέγερσης τα χωριά της περιοχής ερήμωσαν οι πρωτεργάτες αλλά και οι μετέχοντες σε αυτήν αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν μαζί με τις οικογενειές τους σε περιοχές μακριά από τον τόπο των συμβάντων .
Η οικογένεια του Βασίλη Μανιάτη βρήκε καταφύγιο στην Μεσσηνιακή Μάνη και επέστρεψε στο Σκάρμιγκα στα 1870 όταν η πολιτική κατάσταση άρχισε να ομαλοποιείται
Διαβάστε περισσότερα...

Δήμος Πύλου – Νέστορος - Πρόσληψη 22 Πυροφυλάκων με δίμηνη σύμβαση.

ΑΝΕΥ ΣΧΟΛΙΟΥ …ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ !
Από 16/07/2012  Έως 15/09/2012
1. Ρούσσος Κωνσταντίνος Ιωάννης
2. Μισκιώτης Νικόλαος Θεόδωρος
3. Ψυχάρης Δημήτριος Γεώργιος
4. Καραβίδας Άγγελος Ιωάννης
5. Φράγκος Χρήστος Κωνσταντίνος
6. Μαστρογιαννόπουλος Γεώργιος Θεόδωρος
7. Καραμπάτσος Γεώργιος Αναστάσιος
8. Διονυσόπουλος Δημήτριος Διονύσιος
9. Κουκουλάς Αριστομένης Βασίλειος
10. Καραντζάς Λεωνίδας Διονύσιος
11. Σταθόπουλος Ιωάννης Κωνσταντίνος
12. Βελισσάρης Διονύσιος Ιωάννης
13. Μοσχοβίτης Δημήτριος Ελευθέριος
14. Γκαρδιακός Κωνσταντίνος Άγγελος
15. Πανταρώτας Δημήτριος Αντώνιος
16. Γκαρδιακού Χριστίνα Άγγελος
17. Κωστάκος Ιωάννης Βασίλειος
18. Κωσταντόπουλος Αντώνιος Ιωάννης
19. Βασιλογιανακόπουλος Δημήτριος Παναγιώτης
20. Παπασαραντοπούλου Διονυσία Αναστασία
21. Σταματόπουλος Μιχάλης Κωνσταντίνος
22. Μουρδουκούτας Κωνσταντίνος Αναστάσιος
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΑΦΙΔΑΣ - «Η ιστορία δεν γράφεται μόνο με σφαίρες !

ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟ - Γιορτή Σταφίδας από το Σύλλογο Βλαχοπουλαίων !
 
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, 27  ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΟ ΒΛΑΧΟΠΟΥΛΟ!!
 
ΜΕ ΠΛΟΥΣΙΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΤ΄ΕΞΟΧΗ "ΣΤΑΦΙΔΟΧΩΡΙ " ΑΠΟ ΤΑ ΕΛΑΧΙΣΤΑ ΠΟΥ ΑΠΕΜΕΙΝΑΝ ΠΛΕΟΝ ΣΤΗΝ ΜΕΣΣΗΝΙΑ !!
 
Η σταφίδα είναι το αποξηραμένο σταφύλι.
Τρώγεται σκέτη ως γλυκό και προστίθεται συνήθως σε κέικ. Παράγεται από ορισμένες ποικιλίες σταφυλιού όπως η σουλτανίνα και  η  Μαύρη Κορινθιακή ποικιλία που εμείς τιμούμε .
Η κύρια διεργασία παραγωγής έχει να κάνει με την ξήρανση των σταφυλιών στον ήλιο για μερικές ημέρες, ενώ ύστερα μπορεί να χρησιμοποιηθούν ορισμένα πρόσθετα προκειμένου να βελτιωθεί η ποιότητα και να επεκταθεί ο χρόνος αποθήκευσης.

ΓΙΟΡΤΗ ΣΤΑΦΙΔΑΣ - «Η ιστορία δεν γράφεται μόνο με σφαίρες !

Δύο λόγια για την γιορτή της σταφίδας  από τον Πρόεδρο του Συλλόγου Βλαχοπουλαίων Αθήνας Γιώργο Χρονά !

 Στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου, μια χούφτα σταφίδα - που κράταγε το φαντάρο ζεστό όλη μέρα - ήταν εξίσου σημαντική με τα πολεμοφόδια.
Σαν σύλλογος , θέλουμε να αναδείξουμε ένα παραδοσιακό, ποιοτικό αλλά και βασικό εξαγώγιμο προϊόν.
Για αιώνες, η Βλαχοπουλαίικη  σταφίδα  πρόσφερε πολύτιμες θερμίδες σε όλους τους αγώνες.
Εμείς τιμούμε όχι απλά ένα προϊόν, αλλά την ίδια μας την παράδοση και τη γη που μας έθρεψε.
Εμείς πιστεύουμε στην αξία των τοπικών προϊόντων και με κάθε τρόπο και κάθε ευκαιρία τα προβάλουμε.
Υπάρχουν άπειροι τρόποι να εκθειάσουμε την αξία των ποιοτικών φυσικών προϊόντων της "Βλαχοπουλαίκης " γης και η γιορτή μας αυτή είναι ένα παράδειγμα .
Διαβάστε περισσότερα...

16.7.12

ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗ – «Το μεγαλείο » της Ελληνικής δημόσιας διοίκησης

Σε απόγνωση πλέον βρίσκονται οι κάτοικοι της Μεταμόρφωσης  από τα παράλογα της Ελληνικής δημόσιας διοίκησης .
Η Μεταμόρφωση διοικητικά ανήκει στον νεοσύστατο δήμο Πύλου –Νέστορος  ο οποίος διαθέτει :
-Εφορία
-Πυροσβεστική Υπηρεσία
-Κέντρο Υγείας
-Αγροτικούς γιατρούς κλπ
-Δασαρχείο
Αλλά δεν ΔΙΑΘΕΤΕΙ τακτική συγκοινωνία για την εξυπηρέτηση των κατοίκων  ( απόσταση 30 χιλιόμετρα )
ΕΔΩ όμως αρχίζει ο Παραλογισμός
-Η Μεταμόρφωση υπάγεται στην εφορία Κυπαρισσίας  ( ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ Συγκοινωνιακή γραμμή )απόσταση …Κρατηθείτε …  55 χιλιόμετρα
-Η Μεταμόρφωση υπάγεται στο Κέντρο Υγείας Γαργαλιάνων  και στο Νοσοκομείο ….Κυπαρισσίας
-Η Μεταμόρφωση υπάγεται στην Πυροσβεστική υπηρεσία  Γαργαλιάνων
-Στην Μεταμόρφωση  ΔΕΝ  υπάρχει  αγροτικός Γιατρός
-Η μισή αγροτική περιοχή ανήκει στο δασαρχείο Κυπαρισσία και η υπόλοιπη στην Καλαμάτα
ΑΝΤΙΘΕΤΑ
Από και Προς  την Πρωτεύουσα του Νομού Μεσσηνίας ΚΑΛΑΜΑΤΑ   (απόσταση 45 χιλιόμετρα )υπάρχει καθημερινή πολλαπλή συγκοινωνιακή γραμμή του ΚΤΕΛ  με πολύ φθηνό εισιτήριο αλλά κανένας ανεγκέφαλος γραφειοκράτης από αυτούς που μας ενέταξαν σε αυτό τον φαύλο κύκλο δεν σκέφθηκε ποτέ ότι ο ηλικιωμένος συνταξιούχος ,οι μόνιμοι κάτοικοι  της μεταμόρφωσης με λιγοστά εισοδήματα  αν έχουν την πολυτέλεια να μετακινούνται προς  Κυπαρισσία ή Πύλο με …ΤΑΞΙ ειδικά στην δύσκολη οικονομικά εποχή που ζούμε .
Το κόστος των μετακινήσεων και οι μεγάλες αποστάσεις που πρέπει να διανύσουν  για να έχουν έστω μία υποτυπώδη  υγειονομική  περίθαλψη  ,να γράψουν φάρμακα και να πάνε στο γιατρό είναι απαγορευτικές ,μένοντας έτσι στην ουσία  αβοήθητοι  από τους «ανεγκέφαλους γραφειοκράτες του δημοσίου ».
Η κατάσταση έχει φτάσει πια στο απροχώρητο  - ΔΩΣΤΕ ΛΥΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΟΥΛΙΟΣ 1944 - Η Μάχη στου Μανούσου το Γεφύρι στην Χώρα

Η μάχη αυτή, συνέβη τον Ιούλιο του 1944 μεταξύ Ελλήνων αντιστασιακών και Γερμανών κατακτητών. Στην τοποθεσία "κορδέλες", στον ποταμό Σέλα, μεταξύ Αμπελοφύτου (Αγορέλιτσα) και Χώρας, αντάρτες του ΕΛΑΣ έστησαν ενέδρα σε γερμανικό στρατιωτικό κομβόι, όπου και νίκησαν κατά κράτος. Η ιστορική αυτή μάχη δόθηκε από το 1ο τάγμα του 9ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ. Στρατιωτικός Διοικητής ήταν ο μόνιμος ταγματάρχης Ηλίας Σφακιανάκης, άλλως «Μπαρμπαλιάς», ενώ Καπετάνιος του Τάγματος ο Δημ. Καλδής.
Ο τόπος της μάχης
Ακολουθεί απόσπασμα από το ιστορικό της μάχης, που γράφτηκε από τον Νίκο Μέλιο, μόνιμο αξιωματικό, Διοικητή του 2ου Λόχου του 19ου τάγματος του ΕΛΑΣ.
«17 Ιούλη 1944, η πολιτική οργάνωση της περιοχής δίνει την πληροφορία ότι η γερμανική φάλαγγα αυτοκινήτων θ’ αποχωρήσει τις προσεχείς μέρες από την Πύλο, με κατεύθυνση Γαργαλιάνους – Κυπαρισσία.
18 Ιούλη 1944 και πριν καλά καλά ξημερώσει, τα τμήματα του τάγματος προωθούνται και καταλαμβάνουν τις θέσεις που προκαθορίστηκαν κατά την αναγνώριση. Έτσι, ο 1ος και 2ος λόχος έλαβαν θέσεις μάχης μέσα στο χώρο της ενέδρας και τα πολυβόλα τοποθετήθηκαν σε θέσεις κατάλληλες για να εκτελέσουν αξονικά πυρά στο δημόσιο δρόμο, και αν χρειαστεί, να υποστηρίξουν τα τμήματά μας της ενέδρας. Η όλη διάταξη καλύφθηκε από την κατεύθυνση της Κυπαρισσίας από μια Διμοιρία του 2ου Λόχου, από την κατεύθυνση της Πύλου από μια ομάδα του 1ου Λόχου.
Θα ήταν παράλειψη να μην αναφέρουμε τη σοβαρή βοήθεια που έδωσε στη διεξαγωγή της επιχείρησης ο εφεδρικός ΕΛΑΣ της περιοχής, που έσπευσε από την πρώτη στιγμ΄να ταχθεί υπό τις διαταγές του τάγματος.
Στις θέσεις αυτές τις ενέδρας, που ήταν πολύ κοντά στο δρόμο, το τάγμα παρέμεινε όλη την ημέρα, με αξιοθαύμαστη πειθαρχεία, θάρρος και καρτερικότητα, αλλά ο εχθρός δεν φάνηκε. Η μέρα της μάχης, η 19η Ιούλη, ξημερώνει. Με την ίδια τάξη, πειθαρχεία και συνοχή, το τάγμα ξαναπιάνει τις θέσεις του στην ενέδρα και περιμένει. Το καμουφλάρισμα των μαχητών είναι τέλειο. Για να μην προδοθούμε χρειάστηκε να γίνουμε ένα με τη γη, να κρατάμε και την ανάσα μας ακόμα.
Η πληροφορία διασταυρώθηκε και ήτανε σαφής: ότι δηλαδή, γερμανική φάλαγγα ετοιμάζεται στην Πύλο για αναχώρηση. Μα οι ώρες περνάνε χωρίς να φανεί τίποτα. Ο καυτερός ήλιος του Ιούλη πυρπολεί τα πάντα. Τα λαρύγγια μας έχουνε στεγνώσει από τη ζέστη και την αγωνία. Ο ήλιος πήρε να γέρνει προς το απομεσήμερο.
Εμείς θα επιμείνουμε, μονολογεί ο Μπαρμπαλιάς. Δε μπορεί παρά να περάσουνε εκτός και αν μας πρόδωσαν. Δεν πρόλαβε ν’ αποσώσει την κουβέντα του κι ο Μάρμπα Χάτζος, μ’ ένα αυστριακό αυτόμολο, «έπιασε» με υποκλοπή το τηλεφώνημα των Γερμανών, που έλεγε ότι η φάλαγγα ξεκίνησε από την Πύλο και σε λίγη ώρα θα περάσει από μπροστά μας. Έτσι οι φόβοι ότι μπορεί να προδόθηκε η ενέδρα μας διαλύθηκαν. Όλος ο λαός της περιοχής, κι αν αντιλήφθηκε κάτι το κράτησε μυστικό. Γιατί έβλεπε τα παιδιά το, τους αντάρτες του ΕΛΑΣ, να πολεμάνε για την πατρίδα, σκληρούς τιμωρούε του φασίστα κατακτητή, που τόλμησε να μολύνει αυτά εδώ τα χώματα, ζυμωμένα με το αίμα των προγόνων του στους αγώνες για τη λευτεριά.
Λίγο μετά το μεσημέρι, το παρατηρητήριό μ ας επισημαίνει κίνηση αυτοκινήτων στο δημόσιο δρόμο από Κορυφάσιο προς Χώρα. Αμέσως δίνεται στα τμήματα η διαταγή συναγερμού και οι τελευταίες οδηγίες. Όσοι από μας μπορούνε να βλέπουν, καρφώνουνε τα μάτια τους πέρα στην τελευταία στροφή του δρόμου, εκεί όπου νάναι, θα φανεί ο εχθρός. Και πράγματι, θάναι η ώρα μιάμιση, όταν το πρώτο αυτοκίνητο μπαίνει στην ενέδρα. Τώρα η ένταση αποκορυφώνεται, η ακινησία μας είναι απόλυτη. Σφίγγουμε τα όπλα μας στον ώμο και με την κόχη του ματιού μετράμε τ’ αυτοκίνητα: πέντε… οχτώ… δώδεκα… δεκατρία…
Και ξαφνικά ΠΥΡ, δίνεται το σύνθημα της μάχης με μια φωτοβολίδα από το Σταθμό Διοίκησης του 1ου Λόχου. Όλα τα όπλα μας, απ’ όλες τις μεριές στέλνουνε καυτό μολύβι απάνω στους Γερμανούς. Ο εχθρός αιφνιδιάστηκε και απάνω στη σύγχυσή του, τα πυρά μας γίνονται ακόμα φονικότερα. Όσοι δε σκοτώθηκαν με τις απανωτές ομοβροντίες μας, πηδάνε στο έδαφος, ταμπουρώνονται στις ρόδες των αυτοκινήτων κι όπου μπορούνε και πολεμάνε με λύσσα, μα οι δυνάμεις τους είναι πια λιγοστές, τα πρώτα αυτοκίνητα εξοντώθηκαν τελείως και μερικά καίγονται. Προσπαθούν να καταλάβουνε επίκαιρες θέσεις, μα θερίζονται από τα φονικά πυρά μας.
Με τις πρώτες ντουφεκιές, καταφτάνουνε και οι χωριάτες της περιοχής, μικροί και μεγάλοι, άντρες και γυναίκες, πιάνουνε θέση στο πλευρό των ανταρτών, τους εμψυχώνουνε και βοηθάνε όπως μπορούν για την εξόντωση των χιτλερικών. Αντάρτες και λαός ενώνουν τις προσπάθειές τους και με μια ψυχή χτυπάνε αλύπητα τον εχθρό. Μέσα στην αντάρα της φονικής μάχης και αψηφώντας τις εχθρικές σφαίρες, μεταφέρουνε τους τραυματίες μας σε ασφαλή μέρη και επιδένουν τις πληγές τους.
Επί 45 λεπτά οι Γερμανοί σφυροκοπούνται και αποδεκατίζονται ώσπου οι αντάρτες εξορμούν για την τελειωτική εξόντωση των υπολειμμάτων της εχθρικής μονάδας, που καταφεύγουν στις γύρω χαράδρες και στις πατουλιές. Επακολουθεί αγώνας σώμα με σώμα, διαδραματίζονται συγκλονιστικές στιγμές παληκαριάς και αυτοθυσίας. Ξαναζούνε οι θρύλοι για ηρωισμούς και κατορθώματα. Ξαναζωντανεύουνε οι μπαρουτοκαπνισμένες μορφές της εθνικής ανεξαρτησίας και της λαϊκής κυριαρχίας.
Το σύνθημα για την τελική έφοδο το έδωσε ο ηρωικός Διοικητής του Τάγματος ο θρυλικός Μπαρμπαλιάς Σφακιανάκης. Με το περίστροφο στο χέρι και με τις κραυγές «ελευθερία ή θάνατος», «θάνατος στους φασίστες», πετιέται από το πόστο του και ρίχνεται καταπάνω στους ναζήδες. Μα εκεί τον πετυχαίνει το φαρμακερό βόλι. Ο σεμνός και γενναίος ηγέτης και λαϊκός αγωνιστής, πέφτει θανάσιμα τραυματισμένος και τις βραδινές ώρες ξεψυχάει στην έδρα του τάγματος, στο Ιερό Μανιάκι, αφού έμαθε πρώτα τη νίκη μας και την ολοκληρωτική πανωλεθρία του εχθρού. Οι συναγωνιστές του τού απέδωσαν τις πρέπουσες τιμές και τον έθαψαν στο βάθρο της αναμνηστικής στήλης του μεγάλου εθνικού ήρωα του ’21 του Παπαφλέσσα. Αποτέλεσμα της μάχης. Η εξόντωση της γερμανικής φάλαγγας ήτανε πλήρης: τα 13 αυτοκίνητα καταστράφηκαν, 180 Γερμανοί σκοτώθηκαν, 12 πιάστηκαν αιχμάλωτοι μαζί και ο στρατιωτικός παπάς τους (μετά την απελευθέρωση τον στείλαμε στη Γερμανία).
Μετά το τέλος της μάχης, ο δρόμος ήταν σπαρμένος με τα συντρίμμια των γερμανικών αυτοκινήτων, με πτώματα Γερμανών, όπλα και άλλα εφόδια. Τα λάφυρα ήταν: δύο βαρεία πολυβόλα, 12 μυδράλια, 2 ταχυβόλα και όλος ο ατομικός οπλισμός της συνοδείας με άφθονα πυρομαχικά. Επίσης 1 αυτοκίνητο ζάχαρη, 1 αλεύρι και 1 άλλο με διάφορα τρόφιμα.
Δικές μας απώλειες:18 αντάρτες και καπεταναίοι έδωσαν τη ζωή τους σ’ αυτή την περίλαμπρη μάχη. Ανάμεσά τους και ο Διοικητής του Τάγματος, ο ηρωικός Ταγματάρχης Ηλίας Σφακιανάκης. Δέκα οχτώ λεβέντες μας δεν έδωσαν το «παρών» στο βραδινό προσκλητήριο, που έγινε στο Κεφαλόβρυσο της Χώρας, όπου συγκεντρώθηκε το Τάγμα για ανασυγκρότηση. Άλλοι 8 τραυματίστηκαν.»
Τα ονόματα των Ελλήνων νεκρών
Ηλίας Σφακιανάκης, Ταγματάρχης – Διοικητής του Τάγματος
Γεώργιος Μανωλάκος, Λακωνία
Νικόλαος Δημητρακόπουλος ή Πλαστήρας, Καλάμι Καλαμάτας
Χαράλαμπος Χάτζος, Νεοχώρι Μελιγαλά
Γεώργιος Μούντανος, Κάμπος Αβίας
Ηλίας Πατικόπουλος, Γιάννιτσα Καλαμάτας
Παύλος Παυλίδης (ψευδών. Κανάκης), Γύθειο
Γιώργης ΦΙλιππόπουλος, Τρύπη Λακωνίας
Νίκος Στατηγουλέας, Προάστειο Καρδαμύλης
Γιάννης Οικονομέας, Στούπα Μεσσηνιακής Μάνης
Νέστορας Κολοκάθης, Αντικάλαμος
Βασίλης Βασιλικός, Τρύπη Λακωνίας
Μιχάλης Παπαθεοδωρακάκης, Λαχανάδα Πυλίας
Νικόλαος Σταματελόπουλος, Χώρα Τριφυλίας
Νικόλαος Βλαχαδάμης, Γαργαλιάνοι
Πέτρος Κατελάνος, Χώρα Τριφυλίας
Πέτρος Τσαπέκης, Μεθώνη
Παναγιώτης Κομποχόλης, Λακωνία
el.wikipedia.org
Διαβάστε περισσότερα...